تاثیر خودپایشی قند خون در بهبود سطح هموگلوبین کلیکوزیله و کنترل قند خود در بیماران دیابتی

کنترل مناسب قند خون در بیماران دیابتی منجر به کاهش بروز عوارض دیابت به خصوص عوارض میکرووسکولار می شود بنابراین تمام تلاش ها در جهت کاهش سطح هموگلوبین A1c سوق داده شده است اما بهترین شیوه کنترل قند خون وکاهش دادن سطح هموگلوبین A1C هنوز جای بحث دارد.هدف از این مطالعه بررسی شواهد پزشکی موجود در حمایت از کاربرد خودپایشی قند خون، در مراقبت از بیماران دیابتی نوع 1 و2 می باشد.
این مطالعه مروری بر مطالعات مختلف مداخله ای و تحلیلی است که بیماران در دو گروه مداخله و کنترل، جهت بررسی تاثیر خودپایشی قند خون بر بهبود کنترل قند خون و کاهش سطح هموگلوبین A1c مقایسه شده اند. منابع جمع آوری اطلاعات شامل 35مطالعه مشاهده ای و مداخله ای به زبان انگلیسی از سال 1983 تا سال 2008 و همچنین یک مطالعه Cohort بزرگ در فاصله سالهای بین 1995 تا پایان سال 2003 می باشند. برای جستجو، از بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی نظیر مدلاین و hand searches از رفرنس های مقالات استفاده شده است. در این مقاله سعی شده است مطالعات مختلف با نتایج مختلف مد نظر قرار گرفته و شرح داده شوند.
مرور مطالعات نشان می دهد که شواهد و دلایل محکمی برای دفاع از کاربرد خودپایشی قند خون در دیابت نوع یک وجود دارد اما اکثر مطالعات از استفاده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو از خودپایشی قند خون حمایت نمی کنند ودر کارایی آن دردیابت نوع 2 تردید دارند لذا کماکان بحث برانگیز باقی مانده است. همچنین نتایج نشان می دهد مطالعاتی که خودپایشی قند خون را بعنوان بخشی از برنامه های آموزشی مدون تلقی کرده و به دفعات بیشتری در طول روز (3 بار وبیشتر) انجام داده اند سطح هموگلوبین A1c بهبود یافته است.
با توجه به مطالعات موجود، نقش خود پایشی قند خون درکاهش سطح هموگلوبین A1c در دیابت نوع 1 است لیکن در دیابت نوع2 نتایج ضد ونقیضی از مطالعات بدست آمده است که نیاز به مطالعات کنترل شده بیشتری دارد.