بررسی تاثیر آلودگی بزاق قبل از کیور بر روی میزان ریزنشت فیشورسیلانت دندان های دایمی خلفی، به صورت in vitro

یکی از روش های مؤثر در پیشگیری از پوسیدگی های اکلوزالی، سیلانت تراپی است. از طرفی مهم ترین عامل شکست در این روش، آلودگی با بزاق می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر آلودگی بزاق بر روی میزان ریزنشت فیشورسیلانت در مرحله بعد از قرار دادن سیلانت و قبل از کیور کردن آن، می باشد.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی 21 دندان پرمولر سالم انسان که به منظور درمان ارتودنسی کشیده شده بودند، انتخاب و یک شیار استاندارد V شکل در سطوح باکال و لینگوال دندان ها ایجاد گردید. سطوح باکال و لینگوال به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در گروه کنترل، سیلانت بدون هیچگونه آلودگی بزاق کیور گردید. در گروه آزمایش، قبل از کیور کردن سیلانت دندان به مدت 10 ثانیه درون بزاق مصنوعی، غوطه ور و سپس کیور شد. نمونه ها بعد از ترموسایکلینگ، درون محلول فوشین 2% به مدت 24 ساعت غوطه ور شدند. تمامی دندان ها به وسیله یک دیسک الماسی در جهت باکو - لینگوالی برش داده شدند و در زیر استریومیکروسکوپ، به منظور تعیین میزان ریزنشت و نفوذ دای، بررسی شدند. آزمون های گلموگروف- اسمیرنوف، t- استودنت زوجی، رتبه علامت دار ویلکاکسون برای تحلیل نتایج استفاده شد و 05/0> p به عنوان سطح معنی دار درنظر گرفته شد.
میانگین 821 میکرون ریزنشت در گروه آزمایش و 630 میکرون در گروه کنترل مشاهده شد. بررسی های آماری تفاوت معنی داری را میان میانگین میزان ریزنشت در دو گروه کنترل و آزمایش، نشان نداد (133/0=p).
با توجه به نتایج این مطالعه آلوده شدن دندان ها به بزاق قبل از کیور شدن رزین، تاثیری بر میزان ریزنشت نداشته و نیازی به حذف سیلنت کیور نشده و تکرار مراحل سیلنت تراپی ندارد.