سبکی و منطق؛ مفارقت یا مرافقت

دانش منطق از همان آغاز ورود به عالم اسلام، در میان فقی هان شافعی مذهب روندی یکنواخت نداشته است؛ گاه با ورود تازیانه های اعتراض بر تارک منطق، این دانش در نشیب فررفته است و برهه ای دیگر، با پشتیبانی های همه جانبه شماری از اندیشمندان این مذهب فقهی که از وجوب عینی یا کفایی فراگیری این دانش سخن گفته اند، زمینه رشد آن فراهم آمده است. در این میان، یکی از فقی هان این مذهب به نام تقی الدین عبدالوهاب سبکی با دیدگاهی میانه به پندار خویش در پی توافق میان این دو گروه برآمده است. در این نوشتار، تلاش می شود پس از گزارش کامل دیدگاه سبکی و بررسی آن، نااستواری رای او نمایان گردد.