حملیه مردده المحمول و کاربرد آن در استدلال های مباشر و قیاس های اقترانی

حملیه مردده المحمول پس از سده هفتم در میان منطق دانان مورد توجه واقع شده است. این قضیه، حملیه ای است که تردید در ناحیه محمول آن است. بنابراین، با قضیه منفصله که تردید بین دو قضیه است، تفاوت دارد. این قضیه در کنار حملیه های دیگر، می تواند در استدلال های مباشر و قیاس های اقترانی شرکت کند و نتایجی را به بار آورد. همچنان که این حملیه در کنار منفصله ها می تواند با شرکت در قیاس های استثنایی، نتایجی داشته باشد، ولی تا کنون منطق دانان به درستی احکام حملیه مردده المحمول را در استدلال ها به دلیل تشابهش با منفصله بررسی نکرده اند. از سوی دیگر، به سبب تشابه آن با منفصله احتمال رسوخ مغالطه در قیاس های استثنایی می رود. از این رو، شناسایی درست این دسته از حملیه ها برای جلوگیری از مغالطه های احتمالی لازم است. آنچه در این مقاله مورد نظر است، بررسی احکام استنتاجی مردده المحمول ها در استدلال های مباشر و قیاس های اقترانی است. اما بررسی احکام استنتاجی مردده المحمول ها در قیاس های استثنایی به نوشتار دیگری موکول می گردد.