کارآیی روش نوین آموزش احیای قلبی- ریوی در ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی سال چهارم

با روش های آموزش سنتی احیای قلبی- ریوی برای دانشجویان پزشکی، اهداف آموزشی CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) به خوبی تامین نمی شود. هدف این مطالعه، ارائه روش جدید آموزش CPR به دانشجویان پزشکی و مقایسه تاثیر این روش جدید بر دانش و مهارت دانشجویان پزشکی با روش آموزشی مرسوم بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر از دانشجویان پزشکی سال چهارم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تخصیص داده شدند. سپس گروه شاهد، روش مرسوم آموزشی را گذراند و گروه تجربی نیز در کارگاه آموزشی سه روزه (روزاول: کلاس تئوری، روز دوم: کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز سوم: مواجهه با محیط واقعی) شرکت کردند. آزمون دانش و مهارت قبل و بعد از گذراندن کارگاه انجام شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و t زوج مورد مقایسه قرار گرفت.

مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو حیطه دانش و مهارت در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. میانگین اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه در آزمون های عملی و تئوری نیز مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف آماری معنی داری را نشان داد.

با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات گروه مداخله، به نظر می رسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی در زمینه CPR شده است. ازعلل آن می توان به رعایت توالی کلاس های تئوری و عملی، اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی، مواجهه با محیط واقعی وآموزش به صورت کارگروهی و مشارکت فعال دانشجویان اشاره کرد.