وجود و ماهیت در نظام فلسفی ارسطو و فارابی

ارسطو در بررسی مفھوم «وجود» پرسش از «ھستی» را به پرسش از «جوھر»(اوسی ا)ارجاع میدھد و «جوھر»را عبارت از چیستی وماھیت می داند. ھرچند در حوزه مباحث منطقی «ھستی»و«چیستی»را منفک ومتمایز از یکدیگر مطرح میکند اما این تمایز را به حوزه مباحث متافیزیکی گسترش نمی دھد. اما در نظام فلسفه مشائی اسلامی،تبیین وتفکیک «وجود»از «ماھیت»بدون تردید یکی از بنیادی ترین آراءو عقاید فلسفی محسوب میشود. در تاریخ فلسفه اسلامی نظریه تمایز متا فیزیکی وجود وماھیت را به ابن سین نسبت می دھند، ام ا فارابی نخستین بار تقسیم دو بخشی «وجود»و«ماھیت»رابنحو قطعی وصریح مطرح نموده است وز مینه را برای ابن سینا وحکمت سینوی فراھم نموده است. وی علاوه بر تمایز منطقی بین «ھستی»و«چیستی»اشیاءقائل به تمایز متافیزیکی بین آنھا شده و این تمایز متاف یزیکی را مبنای نظام مابعدالطبیعی خویش قرار داده است.
این مقاله مفھوم «ھستی»و«چیستی»اشیاء ورابطه بین آنھا را به عنوان یکی از مباحث بنیادی «ھستی شناسی» فلسفه مشاء در اندیشه فلسفی دو حکیم بزرگ مشائی ارسطو وفارابی تطبیق وبررسی می نماید.