بررسی اثرات آنتی اکسیدانی سلنیوم بر پارامترهای اسپرمی و ساختار بیضه موش های مسن و جوان

سلنیوم ماده ای آنتی اکسیدان است که وجود آن برای عملکرد طبیعی بیضه و انجام فرآیند اسپرماتوژنز ضروری می باشد. این ماده به عنوان کوفاکتور آنزیم های آنتی اکسیدان منجر به کاهش رادیکال های آزاد اکسیژن می شود و لذا انتظار می رود که در افزایش باروری موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دوزهای مختلف سلنیوم بر پارامترهای اسپرم و ساختار بیضه موش های مسن و جوان بود.

در این مطالعه 20 سر موش نر سوری 12-10 ماهه و 20 سر موش نر سوری 3-2 ماهه به طور تصادفی به سه گروه (کنترل، شم، آزمایش) تقسیم شدند. به گروه کنترل هیچ تزریقی انجام نشد. به گروه شم، هم حجم تزریق گروه آزمایش حلال سلنیوم (نرمال سالین) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه های آزمایش دوز mg/kg2/0 سلنیوم (بر طبق دوزیابی انجام شده) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. تزریقات به مدت 5 هفته، روزانه یک بار انجام شد. سپس بررسی های بافت شناسی و آنالیز اسپرم در روزهای 21، 28، 35 و 42 بعد از شروع تزریقات انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزارSPSS ویرایش 13 و از آزمون آنالیز واریانس ANOVA استفاده شد. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

نتایج آنالیز اسپرم نشان داد که به دنبال تجویز سلنیوم پارامترهای اسپرم به خصوص مورفولوژی طبیعی و میزان درصد زنده ماندن اسپرمها نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (05/0p<). در بررسی مقاطع بافتی بیضه موش های گروه کنترل مسن کاهش در تعداد اسپرم مشهود بود. همچنین واکوئل هایی در اپیتلیوم لوله منی ساز قابل مشاهده بود.

نتایج آنالیز اسپرم نشان داد که به دنبال تجویز mg/kg 2/0 سلنیوم کیفیت برخی از پارامترهای اسپرم موش افزایش می یابد؛ لذا تاثیر سلنیوم وابسته به دوز است و احتمالا تجویز مقدار مناسب آن در افراد مسن می تواند در بهبود عملکرد بیضه و کیفیت اسپرم موثر باشد.