ارزیابی قابلیت اکولوژیک برای کاربری مرتع با استفاده از ERAMS و GIS (مطالعه موردی: حوزه یکه چنار مراوه تپه)

تخریب اراضی در مناطق خشک یک پدیده رایج است که تمام مراتع جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. بهره برداری غیراصولی از مراتع و عدم توجه به توان اکولوژیکی رویشگاه های مرتعی در بهره برداری از این اراضی از عمده ترین دلایل تخریب مراتع می باشد. به تجربه ثابت شده است که برای جلوگیری از ضایع شدن منابع محیطی و بهتبع آن وقوع مشکلات متعدد، باید به همراه طبیعت حرکت و از سرزمین به اندازه توان تولیدی آن بهره برداری نمود. بهره برداری بهینه از منابع سرزمین مستلزم ارزیابی توان توسعه آن است تا در راستای توسعه پایدار بر برداشت مجاز و بهینه از محیط استوار باشد. در این راستا با هدف ارائه نمونه ای مناسب در ارزیابی مراتع، مراتع منطقه یک چنار مراوه تپه انتخاب و اقدام به انتخاب نمونه مناسب منطقه و گردآوری اطلاعات مورد نیاز نمونه از منابع موجود و تکمیل آن با مطالعات صحرایی گردید. در این تحقیق از بین روش های مختلف ارزیابی قابلیت اکولوژیکی اراضی با هدف تعیین کاربری مرتعی، نمونه سیستم مدیریت منابع محیطی (ارمز) مورد توجه قرار گرفت. این نمونه از چهار عامل شیب، شوری خاک، عمق خاک و بارندگی استفاده و با تلفیق این مؤلفه ها کاربری مناسب مرتعی را برای هر عرصه ارائه می کند. نقشه های شیب، شوری و عمق خاک و نقشه همباران منطقه مورد مطالعه تهیه و به روش هم پوشانی با یکدیگر تلفیق و نقشه نهایی قابلیت اراضی بدست آمد. برای تعیین میزان توافق از جدولهای متقاطع استفاده شد. براساس نتایج حاصل میزان توافق کاپا در این حالت 41درصد محاسبه گردید، یعنی نمونه ارمز قادر است تغییرات قابلیت منطقه را با 41درصد دقت تعیین نماید. در مرحله بعدی که تغییرات در طبقه بندی بارندگی لحاظ گردید، میزان توافق کاپا 43 درصد محاسبه گردید که این نطابق نشانه موثر بودن این روش در برآورد صحیح مناطق با تراکم با پوشش بالاست. بنابراین پیشنهاد می گردد این نمونه در مناطق وسیع و متراکم از لحاظ پوشش گیاهی بکار گرفته شود.