فرهنگ و مهندسی فرهنگ

انسان به عنوان موجودی اجتماعی، دارای نظام فرهنگی است وتنها انسان است که قادر به فرهنگ سازی است. فرهنگ دارای دو بعد مادی و غیرمادی است. و در معنای خاص، شامل امور غیرمادی و شناختی است. جامعه پذیری دارای سازوکار فراگیری است که به انتقال، نهادینه شدن وماندگاری باورها، ارزش ها، هنجارها و آداب و رسوم اجتماعی یاری می رساند.
گرچه فرهنگ موضوعی شناختی و ذهنی است و همانند امور مادی و یا عینی به راحتی نمی توان آن را دستکاری کرده و یا تغییر داد، اما فقدان و یا ضعف مدیریت در این حوزه می تواند به نوعی به از هم گسیختگی فرهنگی منجر شود. در این صورت، نهادهای متولی فرهنگ و جامعه پذیری فرهنگی دچار نوعی روزمرگی می شوند. نتیجه طبیعی چنین وضعیتی، تعارض در عرصه فرهنگی کشور و بحران هویت اجتماعی است.
نهادهای متولی فرهنگ، از طریق جامعه پذیری در پی نهادینه کردن، حفظ و انتقال فرهنگ و باورها، ارزش ها و رفتارهای فرهنگی می باشند. در جامعه اسلامی ما، نظام جامعه پذیری تحت تاثیر شرایط جهانی، ملی، مذهبی، قومی و نژادی در چهارچوب حفظ و حراست از باورها و ارزش ها شکل می پذیرد. ارزش ها و رفتارهای متعارض ناشی از این کانون های متعدد، و نیز تنوع نهادهای متولی فرهنگ و نظام جامعه پذیری در جامعه، زمینه ساز بحران هویت، تعارض، ارائه الگوهای نادرست و متعارض با آموزه های ملی، بومی و دینی خواهد بود.
از این رو، مدیریت فرهنگی ومهندسی فرهنگ در جامعه ضرورت می یابد تا از طریق آن، با رویکردی علمی به بررسی عملکرد نهادهای متولی فرهنگ، کارکرد و میزان تاثیرگذاری آن ها در جامعه پرداخت و نیز میزان هماهنگی درونی، و سازگاری آن ها با هویت تاریخی، ملی و دینی جامعه ایران را باز شناساند.