سیر بیست ساله شیوع عوامل خطر، الگوی درمان،عوارض و مرگ ومیر انفارکتوس حاد میوکارد در بخش قلب شهید مدنی تبریز

در اکثر جوامع از جمله در کشور ما بیماری های عروق کرونر عامل اصلی مرگ و میر محسوب می شوند. طی چند دهه اخیرکنترل عوامل خطرو پیدایش روش های جدید درمانی باعث کاهش شیوع و نیز کشندگی سکته قلبی حاد شده است.هدف مطالعه حاضر بررسی روند این تغییرات در مرکز ما و بررسی تاثیر آن بر عوارض و مرگ و میر بیماران در بیست سال گذشته است.
پرونده 600 بیمار دچار سکته قلبی حاد که در بیمارستان شهید مدنی تبریز طی دو دهه گذشته بستری بوده اند (سال های 1365 الی 1384) در یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بررسی شد. ویژگی های عمومی بیماران، عوامل خطر، عوارض، درمان ها و میزان مرگ و میر بیمارستانی ارزیابی شد. بیماران در سه گروه 200 نفری وارد مطالعه شدند: سال های 71-1365 (عمدتا درمان دارویی بدون ریپرفیوژن تراپی)، سال های 77-1372 (شروع ترومبولتیک تراپی در این مرکز) و سال های 84-1378 (فراهم آمدن امکان آنژیوپلاستی در این مرکز)و پارامترهای اشاره شده بین این سه گروه مقایسه گردید.
از 600 بیمار مورد بررسی 440 نفر(73.3%) مذکر و160نفر (26.7%) مونث و سن متوسط بیماران 61/11±03/60 سال بود. متوسط سنی (001/0>P)، شیوع هیپرلیپیدمی (001/0=P)، تاکیکاردی یا فیبریلاسیون بطنی بعد از روز دوم (024/0=P)، تجویز بتابلوکر (001/0>P)، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (001/0>P)، استرپتوکیناز (001/0>P) و آنژیوپلاستی (001/0>P) بطور معنی داری طی این دوره افزایش یافته بود. از طرف دیگر، متوسط مدت بستری (001/0>P)و شیوع سیگار کشیدن (001/0>P)، طی دو دهه اخیر بطور معنی داری کمتر شده است. از نظر میزان مرگ و میر (533/0=P) و نارسایی قلبی (403/0=P) تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتایج ما نشان دهنده بهبود اساسی در روند اداره بیماران دچار سکته حاد قلبی در بیست سال گذشته منطبق با دستورالعمل های بین المللی است؛ با این وجود بعلت عدم توسعه مناسب درمانهای مبتنی بر پرفیوژن مجدد کرونر تغییر قابل توجهی در شیوع عوارض اصلی و مرگ و میر بیماران بوجود نیامده است.