مطالعه سرواپیدمیولوژیک هیداتیدوز انسان در منطقه ورامین به روشELISA در سال 1386

هیداتیدوز یا بیماری کیست هیداتیک، ناشی از ابتلا به مرحله لاروی انگل اکی‎نوکوکوس گرانولوزوس بوده که جزو بیماری های مهم مشترک بین انسان و دام می باشد. اهمیت بیماری در مناطقی مثل ورامین که از کانون‎های کشاورزی و دامپروری می باشد دو چندان می شود. از آن‎جایی که در سال 1376 مطالعه سرواپیدمیولوژیک هیداتیدوز دراین ناحیه انجام شده بود، به‎منظور تعیین تغییرات شیوع هیداتیدوز پس از یک دوره ده ساله، این تحقیق انجام گرفت. در این مطالعه با استفاده از لانست و لوله هماتوکریت هپارینه نمونه خون 700 فرد به مانند ده سال پیش از سه منطقه روستایی، نیمه شهری و شهری، جمع‎آوری و با دستگاه میکروسانتریفیوژ سرم آنها جدا شد. این نمونه ها تا زمان انجام آزمایش در فریزر منهای 20 درجه نگهداری شدند. سپس از نظر وجود آنتی‎بادی ضد کیست هیداتیک با روش ELISA در عیار مرزی (cut off) 260/0 مورد ارزیابی قرار گرفتند. درصد آلودگی در 113 نمونه منطقه روستایی، 8/16 درصد، در 174 نمونه منطقه نیمه‎شهری 8 درصد و در413 نمونه منطقه شهری 45/1 درصد گزارش شد. نتایج در مقایسه با سال 1376 نشان داد که میزان آلودگی در منطقه روستایی چندان تغییر نکرده است؛ در منطقه نیمه‎شهری، کاهش نسبی و در منطقه شهری کاهش قابل‎ملاحظه ای وجود دارد. لذا، مسؤولین باید برای کنترل بیماری در منطقه روستایی به منظور کاهش زیان های اقتصادی آن، تلاش دو چندانی انجام دهند.