نسبت امنیت انسانی و توسعه پایدار

دو پارادایم امنیت انسانی و توسعه پایدار، پس از پایان جنگ سرد و با پیش گامی ارگان های سازمان ملل طرح شده اند. طرح دو پارادایم مذکور، نشان از آن دارد که محققان و پ‍‍ژوهش گران مطالعات امنیت ملی، در پارادایم های سابق کاستی هایی مشاهده می کردند. از این رو، در نگاهی دقیق تر، معلوم می شود هر دو پارادایم از موضوعات مشابهی انتقاد و راه حل های مشابهی مطرح می کنند. بنابراین، بین آنها هم پوشانی ها و شباهت های قابل توجهی دیده می شود؛ از جمله اینکه هر دو بر ستون های مشترک جامعه،اقتصاد و محیط زیست با تاکیدات متفاوت تکیه می کنند. در نوشتار حاضر، پس از بررسی محتوای دو پارادایم مذکور، درس هایی که آن دو می توانند از یکدیگر بیاموزند، مطرح شده و استدلال می شود که به دلایل فوق می توان آنها را در پارادایم واحد و جامع ترکیب کرد، پارادایمی که احتمالا می تواند عنوان «امنیت انسانی پایدار» داشته باشد.