ارزیابی روش معاینه مهبل به همراه مقایسه با آزمایش رکتال در تشخیص آندومتریت بالینی پس از زایمان در گاو شیری

هدف از مطالعه پیش رو تشخیص آندومتریت کلینیکی در گاو شیری قبل از شروع برنامه تلقیح از طریق معاینه تناسلی مهبل و رکتوم بود. تعداد 1620 راس گاو هلشتاین متعلق به یک گاوداری بزرگ تجاری اطراف تهران پس از گذشت چهل روز از زایمان تحت معاینات بالینی از راه رکتوم و مهبل قرار گرفتند. قطر سرویکس و شاخ های رحم با دست اندازه گیری شد. در صورت عدم مشاهده ترشحات رحمی متعاقب ماساژ، اقدام به توشه واژینال با دستکش یک بار مصرف پس از تمیز کردن فرج و رعایت اصول بهداشتی می گردید و طی آن ترشحات مهبل مورد بازرسی قرار می گرفت. ترشحات موکوسی مهبل طبقه بندی شد و شدت و درجه آندومتریت بر اساس حضور مقدار چرک در ترشحات تعیین گردید. میزان بروز کلی آندومتریت 12 درصد بود که معاینه مهبل و ترشحات آن برای تشخیص 25 درصد موارد عفونت ضروری بود. حساسیت تشخیص آندومتریت از طریق ماساژ رحمی و مشاهده ترشحات چرکی 7/74 درصد بود. اختلاف در قطر شاخ های رحم (ناقرینگی) ارتباط معنی دار با شدت و درجه آندومتریت نداشت. مقایسه میانگین قطر سرویکس در آندومتریت درجه 1 و 2 اختلاف معنی داری را نشان نمی داد ولی در ارتباط با آندومتریت درجه 3 بطور معنی داری بیشتر بود (05/0p<). قطر سرویکس در شرایطی که آندومتریت از طریق ماساژ رحمی تشخیص داده شده باشد بطور معنی داری بزرگتر بود (0005/0p=). تعداد زایمان ارتباط معنی داری با شدت آندومتریت نشان نداد. اندازه قطر رحم و سرویکس در مقایسه با ترشحات مهبل شواهد قابل اعتمادی در تشخیص آندومتریت نبودند. نتیجه اینکه معاینه و بررسی ترشحات مهبل می تواند روش مناسبی در تشخیص موارد بیشتر آندومتریت بالینی باشد.