بررسی میزان فعالیت و ارزش تشخیصی آنزیم لاکتات دهیدروژناز و ایزوآنزیم های آن در سرم گروهی از مبتلایان به لوسمی مزمن

در دهه های اخیر تلاش های عمده محققین بر یافتن شاخص های بیوشیمیایی معطوف گردیده که در پیش آگهی، تشخیص، ارزیابی سیر درمان و یا عود تومورهای بدخیم انواع سرطان مورد استفاده قرار گیرند. از میزان این شاخص ها آنزیم ها و واریانت های آنزیمی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در بین آنزیم ها آنزیم لاکات دهیدروژناز (LDH) یکی از آنزیم های قدیمی است که اخیرا در تشخیص انواع بدخیمی ها به ویژه بدخیمی های خونی مورد توجه ویژه قرار گرفته است. یکی از شایع ترین سرطان های خون لوسمی می باشد که به دو نوع مزمن و حاد تقسیم شده است. لوسمی مزمن که بنوبه خود به دو زیر گروه لوسمی میلوبلاستی (CML) و لوسمی لنفوبلاستی (CLL) تقسیم می شود به دلیل اینکه علایم آن تدریجی و مزمن می باشد کمتر از نوع اول مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه ارزش تشخیص LDH تام و همچنین ایزوآنزیم ها و نسبت های ایزوآنزیمی آن در پنجاه بیمار مبتلا به لوسمی مزمن (25 نفر CML و 25 نفر CLL) بررسی گردیده و نتایج با همین تعداد افراد طبیعی، با جنس و گروه مشابه به عنوان کنترل مقایسه و ارزیابی شده است. LDH تام با استفاده از کیت های بیوشیمیایی و توسط دستگاه اتوآنالیزر تکنیکان مدل 1000-RA اندازه گیری شد. ایزوآنزیم های LDH نیز به روش الکتروفورز کانونی (IEF) روی ژل پلی آکریل آمید بررسی گردید. میانگین نتایج به دست آمده در مورد LDH تام برای بیماران CML 9/114/454 بود که با گروه کنترل (5/274/174) اختلاف معنی داری داشت. همچنین LDH تام در گروه CLL برای بیماران و افراد کنترل تفاوت معنی داری نداشت (01/0P). در مور ایزوآنزیم ها در گروه LDH3 CML در بیماران نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت. (67/25/29 برای گروه CML در مقابل 11/317 برای گروه کنترل 001/0P). در حالی که در گروه CLL نسبت ایزوآنزیم ها اهمیت داشت و این نسبت ها در بیماران نسبت به افراد شاهد افزایش چشمگیری داشتند، اما بیشترین افزایش مربوط به افزایش نسبت LDH4 به LDH1 بود که برای بیماران 89/033/2 و برای افراد کنترل 08/036/0 به دست آمد (001/0P). از مجموعه این یافته ها می توان چنین نتیجه گیری کرد که LDH تام و ایزوآنزیم های آن و همچنین نسبت برخی ایزوآنزیم ها می توانند در تشخیص لوکمی مزمن مفید باشند، به ویژه در مواردی که با سایر یافته های آزمایشگاهی نتوان به طور قاطع به تشخیص بیماری نائل شد.