بررسی وضعیت بهداشت روانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سالهای 78-73 در بدو ورود...

یکی از محورهای ارزیابی سلامتی در جوامع مختلف بهداشت روانی آن جامعه است. دانشجویان بعنوان نخبگان و نیروی انسانی متفکر و خلاق در هر جامعه ای از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند و به همین سبب تامین سلامت روانی ایشان نیز اهمیت دو چندان دارد. بدین منظور باید زمینه های اختلافات روانی ایشان در مقاطع مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
این مطالعه بر روی 227 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران که توسط آزمون SCL90-R در بدو ورود به دانشگاه مورد ارزیابی قرار گرفته و در یک یا چند محور آزمون نمره بیش از یک را کسب نموده اند (قابل بررسی) انجام شده و نتایج حاصله از آن با مصاحبه شفاهی مقایسه گردیده است. بر اساس نتایج حاصله از آزمون SCL90-R بیشترین شیوع اختلالات در محور افکار پارانوئیدی «87 نفر (40.6%)» و کمترین آن در محور شکایات جسمانی «10 نفر (4.7%)» بوده است.
بر اساس این مطالعه در مجموع اختلالات روانشناسی در دختران بیش از پسران بوده و گروه سنی 21-17 سال در محور افکار پارانوئیدی و گروه سنی 31-27 سال در محور افسردگی شیوع بیشتری را نشان داده است که از لحاظ آماری معنی دار بوده است. در مقایسه سهمیه های مختلف، اختلاف معنی دار آماری بین سهمیه های مناطق شاهد و ایثارگر در محورهای 9 گانه اختلالات روانشناختی بجز در محور ترس مرضی که در دانشجویان شاهد بیشتر بوده مشاهده نشده است. هر چند اختلال وسواسی – جبری در دانشجویان با معدل بالاتر (بیش از 17) بطور معنی داری بیش از سایر دانشجویان با معدل های دیگر بوده ولی میانگین نمره پرسشنامه دانشجویان در محورهای 9 گانه با معدل پنجم مختلف، تفاوت معنی دار آماری نداشته است. همچنین بین نتایج حاصل از آزمون SCL90-R و مصاحبه شفاهی انجام شده از ایشان در محورهای 9 گانه، تنها در محور افسردگی اختلاف معنی دار آماری مشاهده شده که در مصاحبه شوندگان بیشتر بوده است. که با توجه به فاصله زمانی بین تکمیل پرسشنامه و انجام مصاحبه (فاصله 2-1 سال) موید مطالعاتی است که ارتباط مستقیمی را بین شیوع افسردگی و افزایش سنوات تحصیل دانشجویان نشان داده است.