ارزیابی میزان محرومیت از خواب و خستگی در دستیاران جراحی عمومی: آیا کاهش ساعات کاری دستیاران ضرورت دارد؟

دستیاران جراحی عمومی در طول دوره آموزش تخصصی بیمارستانی همواره در شرایط محرومیت از خواب نسبی و مزمن قرار دارند. کم خوابی مزمن اثرات نامطلوبی بر خلق و خو، رفتار، روابط اجتماعی، کیفیت زندگی، قدرت یادگیری، تصمیم گیری و مراقبت از بیماران دارد. تاثیر منفی کم خوابی بر دقت، سرعت عمل و مهارت دست جراح در مطالعات مختلف نشان داده شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، برآورد میزان خواب آلودگی دستیاران جراحی عمومی و آگاهی از دیدگاه آنان نسبت به پیامدهای خستگی و کم خوابی می باشد.
این مطالعه مقطعی بر روی دستیاران جراحی عمومی از سه بیمارستان سینا، امام خمینی و شریعتی صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه 38 سوالی ساختار یافته کمی انجام شد. از معیار استاندارد اپوورت برای ارزیابی میزان خواب آلودگی استفاده گردید.
چهل و هشت دستیار جراحی عمومی به مطالعه وارد شدند. میانگین ساعات کار هفتگی دستیاران سال اول و دوم، 160-140 ساعت و دستیاران سال سوم و چهارم، 120-100 ساعت بود. میانگین میزان خواب آلودگی دستیاران بر اساس مقیاس اپوورت 69/0 ± 6/11 (دامنه 21 -3) بود که خواب آلودگی در حد متوسط را نشان می داد. 20% از دستیاران در محدوده خواب آلودگی شدید قرار داشتند. 1/52% از دستیاران معتقد بودند کم خوابی و خستگی، تاثیر عمده ای بر زندگی شخصی آنها دارد، 3/31% کم خوابی را دارای تاثیر عمده بر کار خود دانستند.
ساعات کاری طولانی، محرومیت از خواب و خستگی موجب خواب آلودگی دستیاران جراحی گردیده و این مساله بر کیفیت زندگی و عملکرد آنها اثرات نامطلوب می گذارد. بر اساس نتایج این مطالعه، بازنگری و تعدیل میزان ساعات کاری دستیاران جراحی عمومی پیشنهاد می شود.