مقایسه اثرات دگزامتازون موضعی و داخل وریدی بر ادم وتریسموس به دنبال جراحی مولرهای سوم نهفته فک پایین

ادم و تریسموس از عوارض شایع بعد از عمل جراحی دندان های نهفته است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات دگزامتازون موضعی و داخل وریدی بر ادم و تریسموس به دنبال جراحی بافت سخت دندان های مولار سوم نهفته فک پایین می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی 20 نفر به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه 10 نفره تقسیم شدند. خارج کردن مولرهای سوم نهفته دوطرفه مندیبل تحت بی حسی موضعی انجام پذیرفت. گروه الف، 8 میلی گرم دگزامتازون وریدی و گروه ب، 4 میلی گرم دگزامتازون اینفیلتره موضعی برای هر طرف فک دریافت کردند. ادم ایجاد شده به وسیله متر نواری و سونوگرافی و تریسموس با اندازه گیری فاصله بین انسیزالی در حالت دهان باز قبل و بعد از عمل به وسیله خط کش مدرج تعیین شدند. داده ها به وسیله آزمون های آماری Mann-Wittney و Wilcoxon تجزیه و تحلیل شدند.
روش های سونوگرافی و متر نواری (روش الف) نشان دادند که دگزامتازون موضعی به طور معنی داری از دگزامتازون وریدی در کاهش ادم بعد از جراحی اثر بخش تر می باشد (012/0= p)، تفاوت اثربخشی بین دگزامتازون موضعی و وریدی بر روی تریسموس از لحاظ آماری معنی دار نبود.
نتایج نشان داد که استفاده از دگزامتازون موضعی یک راهبرد درمانی اثر بخش در کاهش ادم بعد از جراحی دندان های مولر سوم فک پایین می باشد.