نتایج شش ماه پیگیری بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید تحت بالینی

سرنوشت بیماری پرکاری تیروئید تحت بالینی که بصورت سطوح سرکوب شده TSH و نرمال T3 و T4 تعریف می گردد، بطور کامل شناخته شده نیست و در مورد نحوه برخورد با آن اختلاف نظر وجود دارد. این مطالعه به بررسی سیر بیماری بدون مداخله درمانی به مدت 6 ماه پرداخته است.
285 نفر از افراد تحت پوشش مطالعه قند و لیپید تهران که در بررسی های اولیه mu/L 3 /0TSH≤ و T3،T4 نرمال داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. در این افراد آزمایش عملکرد تیروئید مجددا انجام شد و جهت تایید تشخیص در افرادی که آزمایش مجدد آنها mu/L 0/3TSH≤ را نشان داد، تست TRH انجام گرفت. در پایان، 20 نفر شرایط ورود به مطالعه شامل mu/L 0/3TSH≤ و افزایش TSH کمتر از mu/L 1 پس از تستTRH را پیدا کردند. این افراد به مدت 6 ماه و در ماه های اول، دوم و ششم بدون مداخله درمانی مورد بررسی مجدد قرار گرفتند.
متوسط سن افراد 13±48 سال بود و 12 نفر زن در زمان ورود به مطالعه میانگین TSH سرم mu/L 0/1 ± 0/2 و سطوح T3،T4 نرمال بود. افزایش معنی دار میانگین TSH در ماه های اول و دوم به ترتیب mu/L 0/1±0/7 و mu/L 0/2±0/6 (01/0P<) نسبت به ماه اول دیده شد ولی در ماه ششم پیگیری، مجددا TSH به حدود ماه اول رسید (mu/L 0/5±0/3) که با میانگین TSH در زمان ورود به مطالعه تفاوت معنی داری نداشت. در طول مدت مطالعه تغییرات معنی دار در سطوح T4 و T3 دیده نشد.
سیر پرکاری تیروئید تحت بالینی بصورت کامل قابل پیش بینی نبوده و نرمال بودن سطوح TSH نمی تواند وضعیت یوتیروئیدی را در ماه های بعدی تضمین کند.