بررسی عفونت بیمارستانی دستگاه تنفسی تحتانی با مقاومت چند دارویی در بیماران بستری شده دربیمارستان بقیه الله (عج) در سال 1384

پنومونی بیمارستانی عامل مهم مرگ میر و دومین عفونت بیمارستانی به علت عفونت های اکتسابی بیمارستانی می باشد که 48 ساعت یا بیشتر بعد از پذیرش اتفاق می افتد و همچنین شامل پنومونی وابسته به ونتیلاتور می باشد. بیماران در معرض خطر شامل دریافت کنندگان آنتی بیوتیک های داخل وریدی، بیماران با بیش از دو روز بستری، بیماران دیالیزی، رزیدنت پرستاری یا مراقبت طولانی می باشند زیرااین بیماران در معرض خطر عفونت با ارگانیسم های مقاوم آنتی بیوتیکی می باشند.
این مطالعه به صورت مقطعی- توصیفی می باشد که در مدت یک سال از ابتدای فروردین تا پایان اسفند 1384 در بیمارستان فوق تخصصی بقیه الله (عج) انجام شد. معیار بروز پنومونی بیمارستانی بروز تب بعد از 48 ساعت و سه یافته توام لکوسیتوز، افزایش ترشحات ریوی و تغییرات گرافی قفسه صدری بوده است. نمونه های بدست آمده از دستگاه تنفسی تحتانی طبق معیارهای استاندارد باکتری شناسی جداسازی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی گردیدند. داده ها بابسته نرم افزاری spss14 و با استفاده از مجذور کای و ضریب کاپا تجزیه و تحلیل شدند و مقادیر کمتر یا مساوی 05/0 به عنوان شاخص معنی داربودن در نظر گرفته شد.
در این بررسی 7/41 % عفونت های بیمارستانی با مقاومت چند دارویی از نمونه های ریه ایزوله گردید. بیشترین میزان باکتری جدا شده استافیلوکوکوس اورئوس(4/41%) و سودوموناس آئروژینوزا (7/26%) و ازبخش مراقبت های ویژه می باشند.
در این تحقیق بیشترین میزان عفونت بیمارستانی با مقاومت چند دارویی از نمونه های تنفسی تحتانی بوده و در افراد بالای 50 سال و بخش مراقبت های ویژه بیشترین فراوانی این عفونت مشاهده گردید. اقدامات لازم جهت شناخت، جلوگیری از انتشار، ریشه کنی و بررسی مقاومت ضد میکروبی این میکروارگانیسم ها امری ضروری می باشد.