تاثیر افزودن سولفات منیزیم به لیدوکائین در بیحسی نخاعی بیماران سزارینی

بی حسی نخاعی در اعمال جراحی پایین شکم کاربرد وسیعی دارد، اما مدت زمان نسبتا کوتاه بی حسی وبی دردی یکی از محدودیتهای این روش محسوب می شود. لیدوکائین بعنوان شایعترین داروی مورد استفاده در بی حسی بیدردی نخاعی موجب بی حسی کوتاه مدت (کمتر از یک ساعت) می شود. امروزه به منظور افزایش سرعت، شدت وحدت بیدردی در بیحسی نخاعی از داروهای مختلفی از جمله سولفات منیزیوم استفاده می شود که با مکانیسم بلوک گیرنده NMDA موجب افزایش بیدردی می شود. در یک کار آزمایی بالینی دو سویه کور تصادفی 80 بیمار کاندیدای اعمال سزارین شکم اول در بیمارستان شریعتی(دانشکده علوم پزشکی تهران از تاریخ 1384 تا 1385 (به دو روش تحت بی حسی نخاعی قرارگرفتند. در گروه شاهد لیدوکائین 2 میلی لیتر به صورت 5% (100 میلی گرم) به اضافه5 /0میلی لیتر آب مقطر ودر گروه مورد 2 میلی لیتر لیدوکائین 5% (100 میلی گرم) به اضافه 50 میلی گرم (5/. میلی لیتر محلول 10% بدون ماده نگهدارنده) سولفات منیزیوم تزریق شد. بیماران بلافاصله به وضعیت خوابیده (با زاویه 15 درجه سرتخت بالا) تغییر وضعیت داده شدند. جهت تعیین سطح بی حسی از تست پین – پریک در خط میدکلاویکل استفاده شد. طول مدت بی دردی از زمان تزریق دارو تا نیاز بیمار به داروی مسکن یا اعلام درد از طرف وی در نظر گرفته شد. سطح بی حسی بیشتر بیماران در هر دوگروه T بود. مدت زمان بیدردی در گروه سولفات (1/49 ± 8/160 دقیقه)ودر گروه شاهد (3/27 ± 3/113) می باشد که از نظر آماری با اهمیت است. (001/0 = P) در این مطالعه مشاهده شد که اضافه کردن منیزیم به لیدوکایین داخل نخاعی باعث افزایش طول مدت بیدردی به میزان قابل توجهی می شود (p<0.05 (. بر اساس نتایج به دست آمده عوارضی از قبیل: تهوع، استفراغ، تنگی نفس حین عمل و ریکاوری، کاهش فشارخون در گروه سولفات منیزیم کمتر از شبه دارو بوده است. اما عارضه سردرد بعد از عمل در گروه سولفات منیزیم بیشتر از گروه شاهد بوده است.