جداسازی و شناسایی گونه های مختلف مالاسزیا در بیماران مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر در کاشان

اهداف. پیتریازیس ورسیکالر بیماری مزمن سطحی است که به وسیله گونه های مالاسزیا ایجاد می شود. میزان شیوع آن در نواحی گرمسیری به 40-30% می رسد. مطالعات نشان داده است که فاکتور جغرافیایی بر گونه های جدا شده از پیتریازیس ورسیکالر موثر است. هدف این مطالعه، شناسایی گونه های مالاسزیا در بیماران مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر است.
روش ها. از 118 بیمار مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر مراجعه کننده به مراکز درمانی کاشان با روش تراشیدن پوسته و چسب اسکاچ نمونه گیری انجام پذیرفت. پس از انجام آزمایش مستقیم روی پوسته ها با هیدروکسید پتاسیم 10%، کشت روی محیط دیکسون تغییریافته انجام شد. پس از رشد کلنی ها، به منظور شناسایی و تفریق گونه ها از تست های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک نظیر کاتالاز، جذب توئین و اسکولین استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 11 و آزمون های مجذورکای و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها. علامت تعریق فراوان در 1/58% بیماران مورد مطالعه مشاهده شد. 2/42% ضایعات در پشت و 4/7% در دست و پا بود. انواع گونه های جداشده از ضایعات به ترتیب فراوانی مالاسزیا گلوبوزا 8/43%، مالاسزیا فورفور 4/38%، مالاسزیا اوبتوزا 8/9%، مالاسزیا سیمپودیالیس3/6% و مالاسزیا اسلوفیه 8/1% بود.
نتیجه گیری. بیشترین گونه جداشده که در بیماری زایی پیتریازیس ورسیکالر دخالت دارد مالاسزیا گلوبوزا و دومین عامل مالاسزیا فورفور است. تعریق فراوان، عامل اصلی ایجاد بیماری توسط مخمرهای فرصت طلب مالاسزیا است.