یکجانبه گرایی امریکا و تاثیر آن بر نقش منطقه ای جمهوری اسلامی ایران

روابط ایران و امریکا پس از گذشت حدود سی سال از وقوع انقلاب اسلامی ایران، همواره در حالت چالشی و مخاصمه جویانه قرار داشته است. این روابط پس از خاتمه دوران جنگ سرد و مخصوصا طی یک دهه گذشته، وارد مرحله تازه ای شده است که مقارن با دوران یکجانبه گرایی امریکا شده است.
با توجه به حذف رقیب اصلی از صحنه رقابت و برتری امریکا در صحنه جهانی، این احتمال، دور از ذهن نبود که اقدامات امریکا در منطقه حساسی مانند خاورمیانه، علاوه بر تثبیت هژمونی آن کشور بر منطقه، تمامی قدرت های منطقه ای از جمله ایران را در حاشیه قرار دهد، اما روند تحولات نشان می دهد که این رویکرد به خاورمیانه، نه تنها موجب کاهش و انزوای نقش ایران نشده است، بلکه یکی از پی آمدهای آن، توسعه نفوذ و افزایش شعاع تاثیر ایران بر منطقه بوده است. این مقاله در حقیقت به دنبال بررسی و تجزیه و تحلیل این حقیقت است که چگونه، یکجانبه گرایی و فشارهای همه جانبه به کشورهای منطقه، چنین پی آمدهایی به دنبال داشته است.