تاثیر درمان شناختی - رفتاری بر عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد بوده است.
نمونه پژوهش 30 نفر از دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی 86-1385 بودند که به روش تصادفی خوشه ایچندمرحله ای با استفاده از آزمون تشخیصی ایران کی مت دچار اختلال در ریاضیات تشخیص داده شدند و درگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعدی پیش آزمون حل مسئله ریاضی(فرم الف) بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه گروهی تحت درمان شناختی – رفتاری قرار گرفت و در پایان مجددا پس آزمون حل مسئله ریاضی (فرم ب) بر روی دو گروه اجرا شد.
نتایج به دست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی رفتاری عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفته اند (گروه آزمایش) نسبت به دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی رفتاری قرار نگرفته اند (گروه کنترل) را بهبود می بخشد. همچنین بین عملکرد حل مسئله ریاضی، نمرات هوش، نمره امتحان ریاضی ترم قبل، معدل و نمره آزمون تشخیص ایران کی مت آزمودنی ها رابطه معناداری وجود داشت، در حالی که بین عملکرد حل مسئله ریاضی با وضعیت اقتصادی اجتماعی آزمودنی ها رابطه معنادار وجود نداشت.
با استفاده از درمان شناختی- رفتاری می توان عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات را بهبود بخشید.