تاثیر مکمل یاری با اسیدهای چرب امگا-3 بر HbA1c، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و فعالیت سوپراکسیددسموتاز و کاتالاز در بیماران دیابتی نوع 2: کارآزمایی بالینی تصادفی

کمبود اسیدهای چرب ضروری در بیماران دیابتی دیده شده است. مکمل یاری اسیدهای چرب امگا- 3 در کاهش بعضی عوارض دیابت، مؤثر است و در کنترل گلایسمیک دیابت مورد توجه قرار گرفته است اما این ماده ممکن است، استرس اکسیداتیو را افزایش دهد. در مطالعه حاضر، اثرات مکمل یاری بر کنترل گلایسمیک و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بررسی شده است.
در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی کنترل شده، به 81 بیمار دیابتی mg/day 2714 مکمل اسید چرب امگا 3 (1548 میلی گرم EPA، 828 میلی گرم DHA و 338 میلی گرم سایر اسیدهای چرب امگا- 3) و روغن آفتابگردان به عنوان دارونما، به مدت 8 هفته تجویز شد. داده های دریافت غذایی با استفاده از یادآمد 24 ساعته خوراک، قبل و بعد از مکمل یاری، جمع آوری و با نرم افزار Food Processor II آنالیز شد. نمونه گیری از خون ناشتا و اندازه گیری وزن و قد در همان زمان انجام شد.
میانگین وزن، قد، نمایه توده بدن، دریافت روزانه انرژی، کربو هیدرات، پروتئین، چربی تام، اسیدهای چرب چند غیر اشباع، فیبر، ویتامین های E، C، B، A، اسید فولیک و B12، «روی» و سلنیوم و متغیرهای بیوشیمیایی در ابتدای مطالعه بین دو گروه، تفاوت معنی داری نداشت. به علاوه، تفاوت معنی داری در وزن، نمایه توده بدن و دریافت غذایی روزانه، قبل و بعد از مطالعه در هیچ یک از دو گروه دیده نشد. درصد هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مکمل یاری کاهش معنی داری داشت (P=0/00) و در گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (P=0/02)، تغییرات این متغیر، بین دو گروه نیز تفاوت معنی داری نشان داد (P=0/00). مقادیر قند خون ناشتا (mg/dl0/10 ±88/163 در مقابل 9/7±6/165)، ظرفیت تام اکسیدانی (mg/dl 7/0±62/3 در مقابل 07/0 ±79/3) فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز (U/gHb 9/11±16/417 در مقابل 14/14±22/449) و کاتالاز (k/gHb6/9± 72/150 در مقابل 6/12±86/151) تغییر معنی داری نداشت.
مکمل یاری اسید چرب امگا- 3 ممکن است در کنترل گلایسمیک بیماران دیابتی نوع 2 مفید باشد، ولی تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی ندارد.