ضریب افزایش تغییر مکان در سازه های فولادی با سیستم قاب خمشی معمولی و قاب ساده با مهاربندهای هم محور

بسیاری از خرابی ها و فروریزی های سازه ها در اثر زمین لرزه های شدید، ناشی از تغییرمکان بیش از حد بوجود آمده در طبقات، المان های سازه ای و غیرسازه ای می باشد. بنابراین یکی از اهداف بسیار مهم در طراحی مناسب لرزه ای سازه ها، تعیین جابجایی ها و تغییر مکان های نسبی واقعی غیرالاستیک بوجود آمده در سازه تحت اثر زمین لرزه های شدید می باشد. در آیین نامه های طراحی لرزه ای، ماکزیمم تغییرمکان نسبی غیرالاستیک سازه، با بزرگنمایی و افزایش تغییرمکان های نسبی حاصل از آنالیزهای الاستیک خطی و متناظر با سطح نیروهای طراحی لرزه ای، تخمین زده می شود. این بزرگنمایی توسط ضریبی به عنوان ضریب افزایش تغییرمکان انجام می شود.
در این تحقیق، ضریب بزرگنمایی جابجایی و تغییرمکان نسبی طبقات دو سیستم قاب مفصلی با مهاربندهای هم مرکز و قاب مقاوم خمشی معمولی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در هر دو سیستم از چهار ساختمان 2، 4، 6 و 8 طبقه استفاده شده است. هریک از قاب ها تحت تاثیر 7 رکورد از 4 زمین لرزه مختلف با خصوصیات لرزه ای متفاوت نظیر محتوای فرکانسی، حداکثر شتاب زمین و... قرار گرفته اند.
در این تحقیق، ضریب بزرگنمایی تغییرمکان برای هر دو سیستم سازه ای مورد بررسی، بطور قابل ملاحظه ای بزرگتر از آنچه که در ویرایش دوم آیین نامه طرح لرزه ای 2800 ایران پیشنهاد شده است، بدست آمده و ضریبی به عنوان ضریب افزایش تغییرمکان در مورد هر یک از سیستم های یاد شده، ارائه شده است.