برش خلفی پریکارد در 319 مورد بای پس کرونر در بیمارستان شریعتی

در دوره نقاهت پس از عمل جراحی قلب در 80 درصد موارد افیوژن پریکاردیال به درجاتی وجود دارد.1 مقدار افیوژن در روز دهم به حداکثر خود می رسد. پس از آن این افیوژن به تدریج رو به کاهش می گذارد.2 در یک درصد از بیماران با افیوژن پریکارد، تامپوناد رخ می دهد.1و3 کاهش میزان افیوژن پریکارد پس از عمل جراحی بای پس کرونر توسط شکافی در خلف پریکارد و متعاقب آن کاهش در میزان تامپوناد و میزان مورتالیتی و موربیدیتی در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق که بر روی 319 بیمار تحت عمل جراحی قلب باز در بخش جراحی قلب شریعتی در سال 1377 انجام شده است، تجمع مایع پریکارد در بیماران در دو گروه با برش خلفی پریکارد و بدون آن بررسی و مقایسه شده است و نتایج ذیل حاصل گشته است. میزان تجمع مایع داخل پریکاردیوم در اکوکاردیوگرافی در بیماران تحت بررسی ما 6/31 درصد بوده است. از نظر آماری تجمع مایع داخل پریکاردیوم در موقع ترخیص بین گروه با پریکاردیوتومی خلفی (4/7%) و بدون پریکاردیوتومی خلفی (1/48%) اختلاف قابل توجهی با هم داشته (001/0=P-value)، و تجمع مایع داخل پریکاردیوم در بیماران با پریکاردیوتومی خلفی خیلی کمتر از بیماران بدون آن بوده است. نیاز به عمل درناژ مایع پریکارد (پریکادیال ویندو) فقط در گروه بدون پریکاردیوتومی خلفی (در 4 مورد یا 5/2 درصد) وجود داشته است. در آزمون آماری به عمل آمده از لحاظ درناژ مایع پریکارد بین دو گروه مورد مطالعه، اختلاف معنی داری وجود داشته است (048/0=P-value). بر طبق این تحقیق، در بیمارانی که تحت عمل جراحی بای پس کرونر قرار می گیرند، در صورت باز شدن فضای جنبی توصیه می شود برش خلفی پریکارد جهت بیمار انجام شود.