تجربه 7 ساله استفاده از شریان رادیال در بای پس کرونر در مرکز قلب شهید رجایی

میزان باز بودن گرافت شریان رادیال، در بای پس کرونر، حدود 80% در طی 7 سال می باشد. هر چند در مقالاتی، نتایج بهتر از این میزان، در موارد تنگی قابل توجه درقسمت پروکسیمال با ران-آف (Run-Off) خوب گزارش شده است. استفاده از شریان رادیال در سیستم چپ عروق کرونر، با ران آف خوب، شرط اصلی برای باز ماندن شریان رادیال می باشد، و در چنین مواردی میزان باز ماندن گرافت بیشتر از مقدار ذکر شده در بالا است. در مطالعه زیر نتایج کوتاه مدت و میان مدت استفاده از شریان رادیال در طی 7 سال مورد بررسی قرار گرفته است. از سال 1378 الی 1385، تعداد 308 ببمار بای پس کرونر که شریان رادیال در آنها استفاده شده بود، مورد بررسی قرار گرفته است. قبل از برداشتن شریان رادیال تست آلن در همه بیماران انجام می شد. متوسط زمان پیگیری این بیماران 2/6±21ماه بود. نتایج کوتاه مدت و میان مدت استفاده از شریان رادیال و همچنین عوارض در این عده بررسی گردید. تعداد 308 بیمار (240 مرد و 68 زن) در این مدت وجود داشت، که حداقل یک (286 نفر) یا دو (22 نفر) آناستوموز دیستال با استفاده از شریان رادیال در آنها انجام شده بود. متوسط سن بیماران 8/4+55 (26 تا 78) سال بود. حدود 96% اعمال جراحی الکتیو و 4% اورژانس بود. متوسط تعداد گرافت 5/3 گرافت در هر بیمار بود، در 18% بیماران تنها گرافت های شریانی استفاده شده بود. موربیدیتی این بیماران عبارت بود از: خونریزی منجر به جراحی مجدد در 2/2%، MI پس از عمل در 2/3%، پارستزی در دست در 10%، آبسه ناشی از بخیه در 5/3 %. متوسط زمان کلامپ آئورت 9+46 دقیقه و متوسط زمان پمپ 11+85 دقیقه بود. مرگ و میر بیمارستانی 6/0% (2 بیمار) بود که در یکی مستقیما مربوط به عارضه برداشتن شریان رادیال بود. در خلال پیگیری همه بیماران زنده بوده، حوادث قلبی نداشته، و عملکرد قلبی خوبی داشته اند. نتیجه کوتاه مدت و میان مدت استفاده از شریان رادیال خوب بوده و توصیه به استفاده از این گرافت در عمل جراحی بای پس کرونر را توصیه می نماییم. پیشنهاد می شود مطالعات آنژیوگرافیک جهت بررسی میزان باز بودن گرافت ها نیز انجام شود.