بررسی روش شناسی مطالعه مورد- متقاطع (case-crossover)

روش مورد– متقاطع ابتدا در اوایل دهه 90 جهت مطالعه اثرات گذرا و مواجهات کوتاه بر روی خطر حوادث حاد از جمله انفارکتوس میوکارد بکار گرفته شد. در این روش جهت برآورد خطر نسبی، فراوانی مواجهه طی یک دوره قبل از حمله بیماری (دوره خطر) با فراوانی مواجهه طی دوره یا دوره های کنترل همان فرد بجای افراد مختلف مقایسه می گردد. یک یا چند زمان کنترل برای هر مورد جهت کنترل مخدوش شدگی به وسیله صفات ثابت و خود مخدوش شدگی میان اثرات حاد و مزمن آغاز کننده ها بکار می رود.
آنالیز این روش بر پایه مقایسه فراوانی مواجهه دوره خطر با فراوانی مواجهه دوره کنترل یا مقایسه فراوانی مواجهه دوره خطر با فراوانی معمول مواجهه فرد (عادات معمول) انجام می گیرد. روش مورد– متقاطع در اپیدمیولوژی بیماری های قلب و عروق، آسیب ها و آلودگی هوا مکررا استفاده شده است. این مقاله مروری شامل مطالعات مورد– متقاطع منتشر شده، برای کمک به خوانندگان جهت شناخت بیشتر مفاهیم این مطالعه و نقاط قوت و محدودیت های مطالعه مورد– متقاطع در اپیدمیولوژی آسیب ها و آلودگی هوا تنظیم شده است.