مقایسه اثر تزریق داخل صفاقی گلوکز بر یادگیری و حافظه ی فضایی موش های صحرایی مسن و جوان

اثرات بهبوددهنده ی حافظه توسط گلوکز در انواع مختلفی از روش های یادگیری مطرح گردیده و گزارشات فراوانی در این زمینه ارائه شده که برخی متناقض می باشد. از طرفی به نظر می رسد که سن حیوان در این فرآیند موثر می باشد. لذا در این پژوهش اثر تزریق گلوکز بر یادگیری و حافظه ی فضایی موش های صحرایی نر جوان و پیر مورد بررسی قرار گرفت.
به همین منظور گلوکز به میزان mg/kg 500 در زمان 10 دقیقه پیش از آموزش و به صورت درون صفاقی تزریق گردید و گروه-های شاهد نیز تحت شرایط یکسان و با حجم یکسان سرم فیزیولوژی دریافت نمودند و از دستگاه Y-mazeکه بر اساس روش احترازی فعال طراحی گردیده بود، جهت شرطی شدن احترازی فعال حیوان استفاده گردید. داده ها از طریق آزمون آنالیز واریانس و آزمون t دانشجوئی مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که تجویز گلوکز موجب افزایش یادگیری در موش های صحرایی جوان (05/0>p) و به طور قابل توجهی در موش های صحرایی پیر (01/0p<) در مقایسه با گروه شاهد می گردد. همچنین مقایسه ی آماری بین موش های پیر و جوان نشان می دهد که تاثیر مثبت گلوکز بر حافظه در موش های پیر نسبت به موش های جوان بیشتر (01/0p<) بوده است.
تجویز گلوکز پیش از آموزش، موجب افزایش یادگیری در موش های جوان و پیر می گردد. گلوکز احتمالا در مغز به وسیله ی تغییر متابولیسم نورونی، فعالیت نورونی و یا تولید میانجی های عصبی عمل می کند.