سمیت طعمه بوراکس نسبت به موریانه (Microcerotermes diversus (Silvestri) (Isoptera: Termitidae

موریانه Microcerotermes diversus (Silvestri) به علت تغذیه از کلیه مواد حاوی سلولز، بیشترین زیان اقتصادی را در اماکن مسکونی شهرستان اهواز وارد می کند. یک تاکتیک برای کنترل موریانه های زیرزمینی استفاده از مواد سمی کند اثر در طعمه می باشد. بدین منظور سمیت تاخیری بوراکس (دی سدیم تترابورات دکاهیدرات) در آزمایشگاه نسبت به موریانه تحت شرایط تغذیه ای انتخابی و غیرانتخابی مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش پروبیت، نشان داد که سطح مرگ و میر و سرعت تلفات با غلظت سم بستگی دارد. هنگامی که غلظت بوراکس افزایش یافت، زمان مرگ و میر (LT50 و LT90) کاهش پیدا کرد. اگر چه مصرف کاغذ صافی توسط موریانه بعد از قرار گرفتن در معرض دامنه ای از غلظت های بوراکس (2/0 تا 2 درصد) بطور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود ولی ممانعت تغذیه ای مشاهده نشد. طبق سنجش های آزمایشگاهی، غلظت 8/1درصد بوراکس می تواند جهت استفاده در فرمولاسیون طعمه پیشنهاد شود. یک بستر غذایی جدید متشکل از مواد نیتروژن دار و مواد مغذی، پذیرش (مصرف) بوراکس را افزایش داد و در نتیجه LT90 به 14 روز کاهش یافت. طعمه آغشته به بوراکس LT50 پایین تری نسبت به تیمار بوراکس عاری از مواد مغذی نشان داد که این کاهش زمان مرگ و میر برای افزایش کارآیی روش طعمه گذاری در شرایط صحرایی ضروری است. به طور کلی نتایج نشان داد که طمعه بوراکس در کنترل موریانه M. diversus مؤثر است وتاکتیک طعمه گذاری با استفاده از بوراکس راه حل مناسبی برای حفاظت ساختمان ها از حمله موریانه در اهوازمی باشد.