مطالعه ای قیاسی درباره سیگنالینگ بلوک ثابت و متحرک در ترافیک مترو

یکی از کارهای مهم در مراحل اولیه طراحی سیستم های حمل و نقل سریع السیر یا”مترو“تخصیص سیگنالها و نقاط کنترل می باشد. این تخصیص به گونه ای است که یک فاصله زمانی معین بین (حرکت) قطارها قابل حصول باشد ضمن اینکه بالاترین سطح ایمنی حفظ و در عین حال مقدار تجهیزات سیگنالینگ مورد نیاز حداقل گردد.
سیستمهای کنترل و سیگنالینگ متداول بر اساس اصول بلوک ثابت استوار است که در این روش مسیر به فواصل از پیش تعیین شده تقسیم می شود. یک قطار تنها زمانی مجاز به ورود به یک بلوک است که آن بلوک و معمولا بلوک بعد از آن خالی از قطار باشند. اما در روش بلوک متحرک، یک قطار می تواند با حفظ فاصله ایمنی تعریف شده به دنبال قطار جلویی حرکت کند.
در این مقاله کارایی دو سیستم سیگنالینگ فوق با توجه به پاسخ گذرای آنها مورد مقایسه قرار گرفته اند. یک سیمولاتور چند قطاره که برای اولین بار در دانشگاه بیرمنگام انگلستان طراحی گردیده است و بر اساس بلوک ثابت استوار بوده، برای کاربرد در روش بلوک متحرک توسعه یافته است. هر دو سیستم سیگنالینگ برای خط سیر سریع قطار در کشور سنگاپور پیاده سازی شده اند و نتایج شبیه سازی از نظر حرکت قطارها و کارایی گذرای سیستم ها که شامل فاصله دو قطار و تاخیر در ایستگاه می باشد با رعایت محدودیتهای سرعت و ایمنی مقایسه شده اند. این نتایج بدست آمده نشان می دهند که در سیستم بلوک متحرک بهبود قابل توجهی از نظر کارایی گذرای سیستم حاصل می شود.