تعیین اثرات ماکروسکوپیک کیوی بر التیام زخم در مدل حیوانی موش رت (پیدایش داروی جدید دردرمان زخم های مزمن و عمیق)

میوه کیوی (Actinidia Deliciosa) در آماده سازی گوشت جهت مصارف آشپزی بکار می رود. این ماده به سرعت و بطور مؤثری باعث نرم شدن و حتی له شدن گوشت می گردد. مشاهد این اثر و عدم وجود تحقیقات و مطالب منتشر شده در این مورد ما را بر آن داشت تا با انجام این تحقیق در محیط آزمایشگاه بر روی حیوانات از اثر بخشی آن آگاهی یابیم.
35 موش آزمایشگاهی نر در سه گروه آزمایش G1، شاهد G2 و شاهد G3 مورد بررسی قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی، سوختگی محدود درجه 3 در ناحیه پشت هر سه گروه بصورت یکسان ایجاد شد. گروه آزمایش به وسیله عصاره کیوی و گروه کنترل به وسیله ماده بدون کیوی روزانه پانسمان گردید و بصورت هفتگی زخم ها معاینه و از آنها فتوگرافی تهیه شد. در روز بیستم مطالعه بیوپسی از لبه زخم های گروه های G1 و G2 برداشته شده و تمام موش های در گروه های G1 و G2 به روش استاندارد معدوم گردید. پنج موش در گروه G3 تا پایان جدا شدن Scab نگهداری شدند.
در گروه آزمایش، اسکار در تمامی موش ها به طور کامل کنده شده بود، حال آنکه در گروه کنترل فقط دو عدد از موش ها فاقد اسکار بودند و این از لحاظ آماری معنی دار بوده است (P <0.001). میانگین سطح مقطع زخم در گروه آزمایش mm2 80938/88±3869/212 و در گروه کنترل mm2 6967/140±4749/388 بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود.(P<0.001) به این ترتیب سطح مقطع زخم در هر دو گروه مورد آزمایش بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود. در گروه G3 پوست زخم ها بین روز های 30 الی 42 بطور خودبخودی از بستر زخم ها جدا شدند، حال آنکه این اتفاق در گروه آزمایش قبل روز بیستم انجام پذیرفت. در بررسی پاتولوژیک تفاوت مهمی در بین دو گروه وجود نداشت. (P < 0.05) دبریدمان، ایجاد اپیتلیوم جدید و انقباض زخم در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل سریعتر و بهتر بوده است به دنبال دبریدمان آنزیماتیک سریع، بهبود زخم پیشرفت مناسبی داشته است و هیچ اثری از تخریب بافت سالم وجود نداشته است.