بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس «اقدام برای رشد شخصی» (PGI) در دانشجویان ایرانی

هدف پژوهش حاضر بررسی پایایی (همسانی درونی)، روایی سازه، روایی همگرا و تفاوت های جنسیتی موجود در مقیاس اقدام برای رشد شخصی در یک نمونه دانشجویی ایرانی بود. 205 دانشجوی دانشگاه تهران (117 دختر و 88 پسر) وارد مطالعه شدند. از همه آزمودنی ها خواسته شد تا به مقیاس نه ماده ای اقدام برای رشد شخصی به همراه مقیاس های رضایت مندی از زندگی، عواطف منفی و مثبت، بهزیستی روان شناختی و اجتماعی پاسخ دهند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، آزمون t برای گروه های مستقل و تحلیل همبستگی با اصلاح بونفرونی استفاده شد. همسانی درونی این مقیاس معادل 87/0 به دست آمد که نشان از اعتبار مطلوب این مقیاس در نمونه حاضر داشت. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی مبین آن بود که این مقیاس در نمونه پژوهش حاضر از ساختاری تک عاملی برخوردار است. این نتیجه توسط تحلیل آماری تاییدی نیز تایید شد. همبستگی های بین این مقیاس و مقیاس های روایی همگرا معنادار و در جهت مورد انتظار بود. روی هم رفته نتایج پژوهش حاضر مبین آن است که مقیاس PGI در نمونه دانشجویی ایرانی از ساختاری تک عاملی و اعتبار و روایی مطلوبی برخوردار است.