بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از کشت خون با استفاده از دو روش اگزا سیلین دیسک دیفیوژن و واکنش زنجیره ای پلیمراز و حساسیت آنتی بیو تیکی آنها

استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از شایعترین باکتری های ایجاد کننده سپتی سمی در نوزادان و کودکان می باشد. مقاومت به متی سیلین در این گونه از استافیلوکوکهای کواگولاز منفی نیز همانند استافیلوکوکوس اورئوس مطرح بوده و این مقاومت از اهمیت بالینی برخوردار است. هدف این مطالعه، بررسی مقاومت به متی سیلین با استفاده از دو روش اگزاسیلین دیسک دیفیوژن و واکنش زنجیره ای پلیمر (PCR) و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از کشت خون بود. از کشت خون 2943 بیمار بستری در بیمارستان کودکان تبریز با علایم تب و سپتی سمی تعداد 100 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جداسازی گردید. آزمایش تعیین حساسیت به روش دیسک دیفیوژن با استفاده ازدیسک اگزاسیلین 1 میکروگرمی و 9 آنتی بیوتیک دیگرطبق دستور العمل CLSI Clinical and Laboratory Standards Institute، انجام شد، همچنین باکتری های آزمایشی با استفاده از تکنیک PCR جهت جستجوی ژن mecA مورد بررسی قرار گرفتند. حضور ژن mecA در 89 ایزوله از 100 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس شناسایی شد. و 11 ایزوله فاقد این ژن بودند. دیسک اگزاسیلین 85 ایزوله ی مقاوم را شناسایی کرد ولی 5 ایزوله دارای ژن mecA را حساس و یک ایزوله ی فاقد این ژن را بصورت مقاوم نشان داد. در مطالعه حاضر، حساسیت و ویژگی روش دیسک دیفیوژن برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی سیلین در مقایسه با PCR، بترتیب 4/94% و 9/90% بود. در بین آنتی بیوتیک های تست شده بیشترین مقاومت مربوط به پنی سیلین بود در حالی که تمام ایزوله های آزمایشی به وانکومایسین حساس بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که روش اگزاسیلین دیسک دیفیوژن دارای حساسیت و اختصاصیت کمی در شناسایی سویه های مقاوم به متی سیلین می باشد. بنا بر این جهت تشخیص صحیح مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس ترکیبی ازروش های فنوتیپی و ژنوتیپی مورد نیاز می باشد.