تاثیر سیستمهای مختلف کشت یونجه های یکساله، نخود و آیش بر رواناب سطحی فرسایش خاک، و ذخیره رطوبت درخاک

استفاده از یونجه های یکساله به جای آیش در دیمزارها به دلیل تنوع در نحوه رشد و سریعالرشد بودن باعث ایجاد پوشش گیاهی مناسب بر سطح خاک و در نتیجه باعث کاهش رواناب سطحی و کاهش فرسایش خاک میشود. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کشت مخلوط و تککشتی گونه های مختلف یونجه های یکساله در مقایسه با آیش (نکاشت) و کشت نخود بر رواناب سطحی، فرسایش خاک، قابلیت نگهداری رطوبت خاک و میزان رطوبت ذخیره و حفظ شده در خاک در سال زراعی 80-1379 در ایستگاه تحقیقات هواشناسی کشاورزی واقع در 30 کیلومتری شمال شرقی شهرستان خرمآباد اجرا شد. نتایج نشان داد که کشت مخلوط گونه های مختلف یونجه های یکساله در مقایسه با تک کشتی آنها به دلیل ایجاد پوشش گیاهی متراکم و پوشاندن سطح خاک باعث کاهش رواناب سطحی و در نتیجه کاهش فرسایش خاک و افزایش در میزان قابلیت نگهداری رطوبت و میزان رطوبت ذخیره و حفظ شده در خاک میشود. آیش (نکاشت) در مقایسه با سایر سیستمهای کشت دارای بیشترین رواناب سطحی و فرسایش خاک است، به طوری که در یک مرحله بارش به میزان 30 میلیمتر در مدت 12 ساعت مقدار 02/2 تن خاک در هکتار فرسایش یافت. کشت نخود دیم در مقایسه با کشت مخلوط و تککشتی یونجه های یکساله دارای رواناب سطحی و فرسایش خاک بیشتری است. در مراحل اولیه رشد به دلیل عدم پوشش گیاهی مناسب بر روی خاک میان سیستمهای مختلف کشت یونجه های یکساله و آیش (نکاشت) و کشت نخود از نظر میزان رواناب سطحی و فرسایش خاک اختلاف معنی داری وجود نداشت و میزان رواناب سطحی و فرسایش خاک زیاد بود. سیستمهای مختلف کشت گونه های مختلف یونجه های یکساله، کشت نخود، آیش (نکاشت) از نظر درصد رطوبت ذخیره و حفظ شده در خاک اختلاف معنی داری داشتند. به طوری که در پایان آزمایشها، تیمار کشت مخلوط دو رقم یونجه یکساله شامل Medicago rigidula cv. rigidula و Medicago truncatula cv.orion در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی به دلیل برجای گذاشتن بقایای گیاهی بیشتر و افزایش نفوذپذیری آب در خاک، دارای بیشترین و کشت نخود دارای کمترین میزان رطوبت ذخیره و حفظ شده در خاک بود.