تعیین ارزش تشخیصی معاینه بالینی در آسیب تاندون های اکستانسور در زخم های نفوذی دیستال ساعد

توان تشخیص بالینی بر اساس معاینه فیزیکی و شرح حال، مهمترین وسیله ارزیابی در علم پزشکی است و علی رغم پیشرفت های تکنولوژی، هنوز اولین و موثرترین روش تشخیص می باشد. جهت تبیین اهمیت این کار در این مقاله برآنیم تا همخوانی یافته های حین عمل با ارزیابی های بالینی قبل از عمل در ضایعات نفوذی انتهای دیستال ساعد، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
این مطالعه به روش مقطعی، توصیفی بر روی 64 بیمار با ضایعات شارپ و نافذ دیستال ساعد و پشت دست که به اورژانس مراجعه نموده اند، انجام شده است. به این صورت که بر اساس یافته های معاینه فیزیکی (که همگی توسط یک پزشک عمومی آموزش دیده انجام شده بود)، تشخیص کلینیکی و یافته های حین عمل ثبت می گردید و به عنوان استاندارد طلایی و تشخیص قطعی در نظر گرفته می شد. در کلیه مراحل، اخلاق پژوهش رعایت گردید.
بر اساس اطلاعات حاصله که در جدول 1 آمده است، شاخص های ارزش تشخیص معاینه فیزیکی محاسبه گردید، بدین گونه: 40%=Spe، Sen=88%، Acc=92%، Npv=22%، Ppv= 94%، NLR=0.3، PLR=1.46. با توجه به حساسیت بالای تست می توان از آن جهت غربالگری آسیب های تاندون اکستانسور استفاده نمود. آزمون های بالینی از نظر اثبات کردن ضایعات تاندون های اکستانسور در اثر ترومای نفوذی با ارزش تر از رد کردن آنهاست.