بررسی ارتباط خودکار آمدی ورزش و عوامل خطرساز سلامتی در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار

براساس نظریه بندورا بین رفتار، ویژگی های فردی و محیط، یک رابطه دوسویه وجبری برقراراست. ورزش و فعالیت جسمانی بعنوان یک رفتار، یکی از مهمترین عوامل موثر در حفظ و ارتقاء سطح سلامتی با تاثیر بر تعدیل عوامل خطرساز سلامتی شناخته شده است و خودکارآمدی به عنوان یک ویژگی فردی عامل مهمی در بروز رفتار ورزشی است. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با ورزش و عوامل خطرسازسلامتی در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار انجام گرفته است.
در این مطالعه مقایسه ای همبستگی تحلیلی، سه متغیره، دو گروهه، جامعه پژوهش شامل افراد ورزشکار و غیرورزشکار شهر مشهد بودند. حجم نمونه براساس مطالعه راهنما120 نفر تعیین گردید که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. سپس اطلاعات بوسیله فرم مشخصات فردی، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی، پرسشنامه خودکارآمدی در ورزش و پرسشنامه عوامل خطرساز سلامتی که توسط واحدهای پژوهش تکمیل گردید، جمع آوری شد. همچنین اندازه گیری فشار خون، قد، وزن و چربی های خون توسط پژوهشگرانجام شد.
یافته های پژوهش نشان داد که با کنترل تمام متغیرهایی که دراین پژوهش روی ورزشکار شدن واحدهای پژوهش تاثیر دارند، متغیر خودکارآمدی در ورزش دارای اثر معنی دار (01/0 = p) در ورزشکارشدن واحدهای مورد پژوهش بود ولی خودکارآمدی عمومی (08/0 = p) اثر معنی داری روی ورزشکارشدن واحدهای پژوهش نداشت. با توجه به یافته های این پژوهش که تاثیر خودکارآمدی در ورزش بر انجام ورزش را نشان می دهد، دست اندرکاران و برنامه ریزان امور ورزش و متولیان امر سلامت و پیشگیری از بیماری ها می توانند با افزایش سطح خودکارآمدی افراد با روش های علمی و با استفاده از نظر کارشناسان مربوطه در جهت گسترش و همگانی کردن ورزش و فعالیت جسمانی گام موثری برداشته و بدینوسیله موجبات سلامتی جامعه، پیشگیری از بیماری ها و کاهش هزینه های خانواده، جامعه ونهادهای اجتماعی و دولتی را فراهم آورند.