نتایج اولیه مطالعه ناهمسانگردی مغناطیس پذیری در توده گرانیتوییدی شاهکوه (جنوب بیرجند)

اندازه گیری ناهمسانگردی مغناطیس پذیری (Anisotropy of Magnetic Suscpetibility) فنی مناسب برای کمی کردن فابریک مغناطیسی یک توده نفوذی با استفاده از مغزه هایی استوانه ای به قطر 25 میلی متر و طول 50 تا 100 میلی متر است. منشا فابریکهای مغناطیسی در گرانیتها، سوگیری بلورهای دارای خواص مغناطیسی در ماگما پیش از تبلور کامل آن است. در این مقاله، سعی شده است ضمن تشریح اصول ناهمسانگردی مغناطیس پذیری (AMS)، نتایج اولیه مطالعه گرانیت شاهکوه با بهره گیری از این روش ارائه گردد. بزرگای حساسیت مغناطیسی به دست آمده برای واحدهای مختلف این توده نفوذی بین m SI 79و SI m 2896است.مشاهدات سنگ نگاری و کانی نگاری گویای آن است که عامل اصلی این ناهمسانگردی،مگنتیت و سپس هورنبلند و بیوتیت هستند. براین اساس، توده گرانیتوییدی شاهکوه به گرانیتهای فرومغناطیس تعلق دارد و در زمره گرانیتهای سری مگنتیتIshihara(1977) قرار می گیرد. این نتایج با بررسی های سنگ شناختی پیشین که توده نفوذی شاهکوه را از نوع I رده بندی کرده، کاملا سازگار است. حضور کانی تورمالین در گرانیتهای گرایزنی و میکروگرانیتهای لوکوکرات، می تواند به ایجاد فابریکهای مغناطیسی معکوس منجر شود. مطالعه چنین سنگهایی به دلیل دارا بودن فابریک مغناطیسی معکوس، به بررسی های دقیق تری نیاز دارد.در حالت کلی برگوارگی های تقریبا قائم به دست آمده، تعیین کننده موقعیت اولیه نمونه ها در دیواره توده نفوذی و خطوارگی های مغناطیسی قائم، بیانگر صعود ماگماست. براین اساس، نمونه های با خطوارگی تقریبا قائم که از گرانودیوریتهای حوالی روستای ده مرغ برداشت شده، احتمالا نشان دهنده مجرای تغذیه کننده ماگمای سازنده توده گرانیتی شاهکوه می باشد.