بوستان نیاز

آسمان هنوز آن خورشید را که در سیاهی شب از مدینه خارج می شد، به یاد دارد. نخل ها دوست داشتند علی7 از کنار آنها رد شود، صدای زمزمه او را بشنوند و شبنم اشک او را احساس کنند.
تو دوست داری با قطره های نگاه او آشنا شوی و نگاهش را بچشی. کنار او قدم بزنی و بنشینی، تا بتوانی با کلمات او آشنا شوی و جرعه جرعه نگاه او را که تو را به آسمان، پیوند می زند، در دل قاب بگیری!با زلال کلمات او نهال مناجات را در دلت بکاری و قلبت را پر از خدا کنی و رنگ پاییز را از روی خاطراتت بزدایی. هر روز به ساحل نجات، نزدیک شوی و گام های خسته ات را به سحر نزدیک تر کنی. می خواهی آبی نگاهت را پر از نسیم گل ها کنی تا او را بهتر در آغوش بگیری و آرامش را در خانه دلت بیشتر بیابی. از زمین، پلی تا خدا بزنی و با رنگین کمان دعای او، به آسمان صعود کنی؛ جایی که با دعای او پله ای تا خدا نمانده باشد، پنجره نگاهش چشم تو را نوازش کند و تو پرستوی مهاجری شوی و هجرت را برگزینی.
سلام بر کلماتی که امید به خود دارند! سلام بر کلماتی که پر از عطر بهشت اند!
آهنگ کلمات علی7، شب های تو را پر از امید می کند و دل غبار گرفته ات را با ربنای خود می شوید.
سلام بر کلماتی که بوی بهشت را به زمین آورده اند و دروازه های دوزخ را به روی همه بسته اند. دلی که صدای او را در آغوش بگیرد، بغض خواهد کرد و در التهاب تب، خواهد سوخت و یک آسمان ستاره بر دلش خواهد بارید و زلال عشق را در سایه بان عرش خواهد چشید.