کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران بالین و ارتباط آنها با یکدیگر

کیفیت بالای زندگی کاری به عنوان شرط و پیش زمینه اساسی توانمندسازی منابع انسانی مورد نیاز سیستم مراقبت بهداشتی شناخته شده است. بهره وری پرسنل پرستاری عامل مهمی در موفقیت سازمان است. چنانچه ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری مشخص شود مدیران می توانند با بالا بردن کیفیت زندگی کاری زمینه بهره وری پرسنل را فراهم آورند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری پرسنل می باشد.
این پژوهش مطالعه ای مقطعی، از نوع همبستگی است که دو متغیر کیفیت زندگی کاری و بهره وری با استفاده از ابزار پژوهشگر ساخته همراه با متغیرهای دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می دادند که 360 نمونه تصادفی از بین آنها گرفته شد. روش جمع آوری داده ها خودگزارشی بودند. پرسشنامه کیفیت زندگی کاری با 45 سوال در مقیاس لیکرت و پرسشنامه بهره وری با 25 سوال در مقیاس لیکرت ساخته شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از spss نسخه 11.5 مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان دادند از نظر 31.9% واحدهای مورد پژوهش بهره وری آنها در سطح متوسط قرار دارد وکمتر از یک دهم آنها بهره وری خود را مطلوب گزارش نموده اند. هم چنین از نظر 41.9% واحدهای مورد پژوهش کیفیت زندگی کاری آنها در سطح متوسط قرار دارد و تنها یک دهم آنها کیفیت زندگی کاری خود را مطلوب گزارش نموده اند. آزمون پیرسون ارتباط معناداری را بین بهره وری و کیفیت زندگی کاری فرد نشان داد 0.357 r = (p<0.001) با توجه به آنکه تنها حدود یک دهم واحدهای مورد پژوهش بهره وری و کیفیت زندگی کاری خود را در سطح مطلوب برآورد نموده اند، بنابراین مدیران می توانند با اتخاذ راهکارهای مناسب کیفیت زندگی کاری و مؤلفه های مهم کیفیت زندگی کاری پرستاران را ارتقاء داده و شرایط لازم جهت بهبود کیفیت ارائه خدمات وبهره وری پرستاران را فراهم سازند.