معرفت دینی از منظر علوم شناختی

اهمیت گسترده معرفت در طیف فعالیت های شناختی، درباره شناخت دینی نیز به شکلی مشابه به چشم می خورد؛ زیرا معرفت، به طور واضح به سطح باورهای دینی انسان ها نیز وارد می شود. به ویژه باورهای ما درباره نفس، جهان و خدا یا خدایان صورت های اصلی معرفت دینی را تشکیل می دهند. برخی از معرفت های دینی می توانند پایه های بیولوژیکی یا حتی به طور کامل معنوی داشته باشند. گرچه ما در بیشتر مواقع چنین فرض می کنیم که باورهای دینی، اکتسابی هستند و در نتیجه، تمرکز ما به طور معمول بر باورهای دینی اکتسابی است. به نظر نمی رسد که معرفت، در باب شناخت دینی، در مقایسه با شناخت زمینی، از نقش محوری کمتری برخوردار باشد. شواهد تجربی، حاکی از آن است که معرفت، ریشه در سامانه های خاص مغزی دارد. در حال حاضر، نظریه های بدن مندی معرفت در روان شناسی شناختی، روان شناسی اجتماعی و عصب شناسی شناختی از اهمیت خاصی برخوردار هستند. معرفت بدن مند از حیث دیدگاه های دینی، باورهای دینی و مناسک دینی، نقش مهمی ایفا می کند. البته نمی توان ادعا کرد که بدن مندی، همه چیز را درباره نقش معرفت در تجربه دینی بیان می کند، اما بدن مندی نقشی اساسی در توضیح پدیده مورد بحث دارد.