شایعترین اختلالات بینایی و شنوایی در بین دانش آموزان پسر دبیرستانی 18-14 ساله مدارس مناطق تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در سال 85-1384

آینده هر جامعه به سلامت کودکان، نوجوانان وجوانان آن وابسته است و جامعه ای پایدار خواهد ماند که در حفظ و نگهداری و تربیت آنها موفق باشد. نقص شنوایی در کودکان و نوجوانان یک مشکل بزرگ سلامت عمومی می باشد و ممکن است باعث افت و نارسایی در کودکانی شود که از هوش طبیعی برخوردار هستند ولی از نقص شنوایی خود اطلاعی ندارند، لذا انجام غربالگری در این زمینه، توسط متخصصین مربوطه توصیه می شود مطالعه حاضر به منظور بررسی شایعترین اختلالات بینایی و شنوایی در بین دانش آموزان پسر دبیرستانی 18-14 ساله مدارس مناطق تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در سال 85-1384 انجام گرفت.
این مطالعه بصورت توصیفی مقطعی انجام گرفت و تعداد 216 نفر دانش آموز پسر دبیرستانی 18-14 ساله مدارس مناطق 4، 8 و 14 آموزش و پرورش تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست مشاهده، تابلوی اسنلن و دستگاه 9 جهت نوع تدبیر ساخت ایران و دیاپازون با فرکانسهای 512 و 1024 هرتز ساخت آلمان با علامت ریشتر بود. با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل انجام شد.
نتایج مطالعه نشان داد که، 58 نفر (27 درصد) از دانش آموزان مورد پژوهش حداقل یک چشم دارای حدت بینایی کمتر از 9/0 دارند و 158 نفر (73 درصد) آنها دارای چشمهای سالم (حدت بینایی بیشتر از 9/0) بودند. اکثریت (7/78 درصد) واحدهای مورد پژوهش دارای چشمهای سالم بوده و 3/21 درصد یک یا هر دو چشم آنها دچار آستیگماتیسم بوده است. هیچکدام از واحدهای مورد پژوهش، دارای اختلال کوررنگی نبودند و 1/17 درصد واحدهای مورد پژوهش، هر دو چشم آنها، در جهات مختلف همسان و هماهنگ عمل نکرده بود و دارای استرابیسم آشکار بوده اند. در ارتباط با مشکلات شنوایی، آزمون نجوا نشان داد که 8/95 درصد واحدهای مورد پژوهش بدون افت شنوایی و 2/4 درصد آنها دچار افت شنوایی بودند و بر اساس آزمونهای دیاپازونی، 9/88 درصد کاهش شنوایی ها از نوع انتقالی و 1/11 درصد آنها از نوع حسی- عصبی بوده است.
بنظر پژوهشگران، عواملی مثل سوء تغذیه، نامناسب بودن محیط رشد و نمو دانش آموزان، بی توجهی والدین و عدم استفاده از امکانات و شرایط نوری مناسب می تواند در میزان این اختلالات موثر باشد. در نهایت می توان نتیجه گرفت که یافته های این پژوهش، لزوم توجه به سلامت بینایی و شنوایی در نزد دانش آموزان را نشان می دهد.