مقایسه عملکرد سازه های بتنی طراحی شده با روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان و ویر ایش سوم استاندارد 2800

روش های طراحی مبتنی بر تغییر مکان جدیدترین ابزار طراحی بر اساس عملکرد است که امروزه توجه محققین زیادی را به خود جلب نموده است. اما تعداد بسیار کمی از این روش ها به صورت استاندارد و مناسب جهت بکارگیری در آیین نامه های طراحی مدرن می باشند. در این مقاله رفتار غیرارتجاعی چهار سازه بتنی قاب خمشی منظم و انعطاف پذیر با ارتفاع چهار، هشت، دوازده و شانزده طبقه که با دو دیدگاه متفاوت تغییرمکانی و نیرویی طراحی شده اند، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در روش طراحی براساس نیرو از نیروهای لرزه ای ویرایش سوم استاندارد 2800 [1] و در روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان مطالعات انجام پذیرفته توسط پتین گا و پریستلی [2] مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور ارزیابی عملکرد لرزه ای این سازه ها و مقایسه روش های مختلف طراحی، تحلیل تاریخچه زمانی دینامیکی غیرخطی تحت دو دسته شتابنگاشت "مصنوعی" و "واقعی مقیاس شده" که طیف پاسخ همگی آنها منطبق بر طیف طرح ویرایش سوم استاندارد 2800 می باشد، انجام پذیرفته است. بررسی ها نشان می دهند سازه های طراحی شده به روش تغییر مکان در مقابل روش نیرویی در حین وقوع زلزله رفتاری مناسبتر و قابل پیش بینی تر داشته و در موارد بیشتری اهداف عملکردی مورد نظر را تامین می نمایند.