بررسی شیوع یافته های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI) در بیماران مبتلا به کمردرد دیسکوورتبرال دژنراتیو

Low back pain (LBP) شایعترین بیماری عضلانی اسکلتی است که در جامعه از شیوع بالایی برخوردار بوده و عامل عمده ای برای ناتوانی می باشد. عمده ترین علت LBP بیماری دژنراتیو دیسکوورتبرال است و MRI نیز بهترین و بی خطرترین روش بررسی دژنرسانس دیسکوورتبرال می باشد. این طرح به منظور بررسی یافته های MRI در بیماران مبتلا به کمر درد دژنراتیو انجام شده است. بررسی بصورت مقطعی و توصیفی روی 110 بیمار (60 مرد و 50 زن) با میانگین سنی 45 سال و مبتلا به کمر درد دژنراتیو که سابقه تروما، ضایعه نئوپلاستیک، التهابی یا جراحی نداشتند صورت گرفت. یافته های دژنراتیو دیسکی شامل تغییر سیگنال کمپلکس دیسک، شکل و اندازه دیسک، cleft اینترانوکلئر، ارتفاع دیسک، Bulging دیسک، هرنی دیسک، اثر فشاری روی ساک نخاعی و وجود استئوفیت می باشد بررسی برحسب وجود و شدت ضایعه به گرید صفر تا 3 طبقه بندی شد. نتایج نشان داد که در 7/92 % بیماران تغییرات دژنراتیو وجود داشته و شایعترین سن ابتلا دهه 4 تا 6 بوده است تغییرات در مردان یک دهه زودتر از زنان رخ داده بود. شایعترین زمان مراجعه بیماران حدود 1 تا 6 ماه بعد از شروع بیماری و شایعترین سطح گرفتاری، دیسک L4-L5 بود که در مردان 82 % و در زنان 75 % درگیر بود. بعد از آن به ترتیب دیسک پنجم و دیسکهای سوم، دوم و اول گرفتار بودند. شایعترین تظاهرات دژنرسانس، تغییر دژنراتیو cleft اینترانوکلئر (2/58 %)، تغییر سیگنال کمپلکس دیسک (6/41 %)، کاهش ارتفاع دیسک (9/25 %) و تغییر شکل و اندازه کمپلکس دیسک (2/23 %) بود. شیوع یافته های دژنراتیو بجز هرنی دیسک، از دیسک اول تا چهارم کمری افزایش و بعد از آن کاهش نسبی داشت. همچنین مشاهده گردید که Bulging بیشتر از هرنی اثر فشاری روی کانال نخاع در سطح دیسک اول تا سوم کمری ایجاد می کند. از نظر شدت یافته های دژنراتیو، نکته جالب، شیوع بیشتر گرید متوسط تغییر سیگنال و تغییر در cleft اینترانوکلئر و گرید خفیف کاهش ارتفاع بوده است. تفاوت جنسی در شیوع یافته های دژنراتیو وجود نداشت. افزایش شیوع تغییر سیگنال با افزایش سن در تمامی دیسکها مشاهده گردید(05/0 P<) و همچنین افزایش شیوع تغییر شکل هسته دیسک، تغییر شکل cleft و کاهش ارتفاع در دیسکهای اول تا سوم دیده شد(05/0 P<) اما شیوع Bulging، هرنی و کمپرشن ساک نخاعی با افزایش سن رابطه معنی داری نداشت. افزایش شیوع استئوفیت در مهره های اول تا دوم کمری با افزایش سن دیده شد(05/0 P<) شیوع یافته های دژنرسانس دیسکی نشان می دهند که شاید بتوان دیسکهای اول تا سوم کمری را در یک گروه و دیسک چهارم و پنجم را در گروه دیگری از نظر تغییرات دژنراتیو قرار داد.