هنرشناسی گوستاو فلوبر از خلال مکاتباتش

گوستاو فلوبر به واسطه آن چه که در دنیای ادبیات خلق کرده است، «مرد تاریخی» باقی می ماند، چرا که هیچ گاه واقعه تولد خویش را حادثه ای ساده نپنداشت. او بر فراز«توده های مردم» قد علم کرد تا نظریات محیط «طبیعی» خویش را به چالش کشد و رابطه اش را با آنچه احاطه اش کرده، بگسلد.
اما فرای تمام آثار فلوبر و تفاسیر گسترده ای که بر این آثار از بدو پیدایششان انجام گرفته است، مراسلات گوستاو فلوبر گنجینه ای حقیقی از مشاهدات و تفاسیر (غالبا منتقدانه) در تمامی زمینه ها به شمار می رود که ما را برآن داشت تا به بررسی هنر فلوبر در نگارش مجموعه مراسلات وی بپردازیم. آنچه که بیش از هرچیز خواننده را شگفت زده می کند همان صداقت باورنکردنی و کمبود مشهود استانداردهای ادبی مجموعه مراسلات فلوبر در مقایسه با رمان های اوست. نامه های فلوبر به واسطه فراوانی ایده هایی که ازچارچوب های عادی مفاهیم روزمره خارج می شوند، باور نکردنی هستند. این نامه ها، گفتگویی با مخاطبین گوناگون مانند ولتر هستند که ماهیت مشترکی از فلوبر را به فاصله یک قرن تشکیل می دهند.
فلوبر هرگز نخواسته است که چیزی را توضیح دهد یا توجیه کند. او نه اطلاع رسانی می کند نه راه حل ارائه می کند و نسل های پس از او با درک قابلیت هایش، وی را ستوده اند.