آیا پژوهشگران تصور درستی از میزان فعالیت های ترجمه دانش خود دارند؟

محققان، نقشی کلیدی در بهره برداری از دانش دارند. از این رو، مطالعه نگرش آنها در زمینه فعالیت های مربوط به بهره برداری از دانش اهمیت دارد. ترجمه دانش، شامل طیف هایی مختلف از فعالیت هایی است که به وسیله آنها می توان پیام به دست آمده از پژوهش را به نحو مناسب به گروه هدف انتقال داد. در بسیاری از موارد، منبع داده های مربوط به وضعیت ترجمه دانش، اظهارات خود محققان است که مبنای ارزیابی و برنامه ریزی برنامه های ترجمه دانش قرار می گیرد. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت خود ارزیابی محققان درباره فعالیت های انتقال دانش آنان بوده است.
پرسشنامه طرح توسط 208 محقق دانشگاه علوم پزشکی تهران تکمیل گردید. در این پرسشنامه، از محققان در مورد فعالیت های ترجمه دانش انجام شده در مورد یک طرح مشخص اتمام یافته آنان سؤال می شد. همچنین از آنان خواسته شد تا به میزان فعالیت ترجمه دانش خود در آن طرح امتیازی معادل صفر تا 10 بدهند که امتیاز بیشتر نشان دهنده فعالیت بیشتر بود. سپس میزان همبستگی میان این دو، یعنی فعالیت های انجام شده و امتیاز خودارزیابی آنان محاسبه گردید. همچنین عوامل مؤثر بر این همبستگی از طریق رگرسیون خطی بررسی شد.
محققان، به طور متوسط، تنها 5/19 درصد از حداکثر امتیاز فعالیت ترجمه دانش را کسب کردند؛ در حالی که امتیازی که در خودارزیابی به خود دادند، معادل 6/58 درصد از کل امتیاز ممکن بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0>P). همبستگی پیرسون بین فعالیت ذکر شده و امتیاز خود ارزیابی 43/0 بود که خود حاکی از همبستگی متوسط میان میزان فعالیت و امتیاز خودارزیابی است. تنها متغیر مؤثر بر اختلاف امتیاز خودارزیابی با فعالیت ها تعداد سال های خدمت است؛ به طوری که به ازای هر یک سال افزایش در میزان خدمت، اختلاف امتیاز 07/0 افزایش می یابد(004/0=P).
پژوهشگران میزان فعالیت های ترجمه دانش خود را بیش از آن چه که واقعا انجام می دهند، ارزیابی می کنند؛ از این رو، آموزش و آشنا نمودن محققان با تمامی جنبه های انتقال دانش و روش های ارزیابی این فعالیت ها می تواند در کاربردی کردن پژوهش ها و استفاده از نتایج آنها مؤثر باشد. یافته های این طرح می توانند توسط مدیران پژوهش مورد توجه واقع گردند.