تاثیر عوامل آنتی اکسیدان بر ریزنشت تاجی دندان های قدامی غیرزنده سفید شده

هدف از این پژوهش، تعیین اثر آنتی اکسیدان ها بر قابلیت سیل ترمیم های کامپازیت رزین بود.
در این پژوهش آزمایشگاهی مداخله گر، 70 دندان انسیزور ماگزیلاری سالم به طور تصادفی به هفت گروه ده تایی تقسیم شدند. پس از تمیز کردن کانال ها و قراردادن گلاس یونومر در مدخل کانال ها، در گروه های اول تا ششم کارباماید پراکساید 10 درصد به مدت 8 ساعت در روز طی یک هفته به کار رفت. عدم انجام هر گونه آماده سازی، کاربرد ژل سدیم اسکوربات 10 درصد به مدت سه ساعت، کاربرد ژل سدیم اسکوربات 10 درصد به مدت 20 دقیقه، کاربرد ژل جدید به مدت سه ساعت، کاربرد ژل جدید به مدت 20 دقیقه و در نهایت تاخیر در قراردهی ترمیم تا دو هفته، آماده سازی هایی بودند که بعد از سفید کردن به ترتیب در گروه های یک تا شش انجام شد. در گروه هفتم (شاهد)، فقط حفرات ترمیم شدند. در تمام گروه ها، حفرات دسترسی با ادهزیو سینگل باند و کامپازیت Z100 ترمیم شدند. پس از انجام هزار چرخه حرارتی، ریزنشت به وسیله روش های هدایت الکتریکی و نفوذ رنگ سنجیده شد. داده ها با آزمون های ANOVA، مقایسه های Tukey و Kruskal-Wallis، Mann-Whitney و Spearman در سطح معنی داری 05/0 =α آنالیز شد.
گروه چهارم و اول به ترتیب کمترین و بیشترین ریزنشت را نسبت به سایر گروه های آزمایشی نشان دادند. ارتباط بین داده های نفوذ رنگ و الکتروشیمیایی برای برخی از گروه های هفت گانه آزمایشی معنی دار بود (05/0 p value <).
استفاده از ژل جدید بعد از سفید کردن غیر زنده، راهکار بسیار مؤثرتری نسبت به کاربرد سدیم اسکوربات به تنهایی در کاهش ریزنشت است.