پراکنش جغرافیایی گون در ایران

پراکنش جغرافیایی جنس گون با استفاده از یک بانک اطلاعاتی شامل 7606 مشاهده تجزیه و تحلیل گردید. این جنس در تمام استان های کشور وجود دارد، اما پنج استان تهران، آذربایجان غربی، اصفهان، کردستان و خراسان رضوی در مجموع 48/ 40 درصد از گزارش ها را به خود اختصاص داده اند. اکثر گونه ها در منطقه بسیار محدودی پراکنش دارند که بسیاری از آن ها اندمیک می باشند. برای 451 گونه بیشترین فاصله بین دو مشاهده کمتر از 200 کیلومتر می باشد. استان اصفهان بیشترین تعداد گونه را دارد (154 گونه) و آذربایجان شرقی در رتبه دوم قرار دارد (149 گونه). شبکه ای از مربع های 30 × 30 کیلومتر برای تولید نقشه غنای گونه ای استفاده شد که در 794 مربع گون وجود دارد. از بین این مربع ها 269 مربع منتخب برای در بر گرفتن همه گونه های گون در ایران کافی است. غنای گونه ای منحصرا در نیمه شمالی بویژه در شمال غربی ایران به طور چشمگیری بالا است. مناطق اصلی دارای غنای گونه ای بالا عبارتند از: ارتفاعات البرز مرکزی در شمال، ارتفاعات زاگرس شمالی در غرب، ارتفاعات گوشه شمال غربی ایران و ارتفاعات خراسان- کپه داغ در شمال شرقی ایران. بالاترین تعداد گونه در یک مربع (43 گونه) در منطقه آوج در مرز بین استان های قزوین و همدان قرار دارد. غنی ترین مناطق بین عرض های جغرافیایی30 و 38 درجه شمالی واقع شده اند. گون ها به طور وسیعی در مناطق کوهستانی ایران، بویژه در ارتفاع 1000 تا 3000 متری، حضور دارند.