ژنژیویت و ایمونوگلبولینهای بزاق در بیماران تالاسمی ماژور

مهمترین عمل بزاق نقش دفاعی آن میباشد که عمدتا توسط ایمونوگلبولین ها(IgG, IgM, IgA) صورت می پذیرد. همچنین عفونت های پریودنتال جزو مهم ترین و شایع ترین عفونت های باکتریال دهان می باشد که بزاق در دفاع بر علیه این عفونت نقش مهمی را بازی می کند. با توجه به تاثیراتی که بیماری های سیستمیک بر روی عمل دفاعی بزاق می گذارند. در این مطالعه رابطه بین التهاب لثه و ایمونوگلبولین های بزاق در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بررسی شده است.
این بررسی بر روی 55 کودک 12-5 سال مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی امیرکلا صورت گرفته که 30 نفر آنها مبتلا به ژنژیویت (گروه مورد) و 25 نفر آنها بدون ژنژیویت (گروه شاهد) بودند. پس از تهیه پرسشنامه و انجام معاینات مربوط به لثه شامل MA Index, Bleeding Index, Plaque Indexنمونه های بزاق جمع آوری شده، به آزمایشگاه ارسال و به روش ELISA بررسی شدند.
در بررسی به عمل آمده اختلاف سطح (IgG, IgM, IgA) در دو گروه معنی دار نبود. همچنین رابطه مشخصی بین شدت ژنژیویت و میزان ایمونوگلبولین های بزاق وجود نداشت.
در حالت طبیعی فعالیت سلول های β تحت تاثیر سلول های T می باشد. در افراد مبتلا به تالاسمی چون تعداد سلول های T کاهش می یابد، فعالیت سلول های β نیز دچار نقص شده و به عوامل عفونی به خوبی پاسخ نمی دهد. در این بررسی نیز مشخص شد که ایمونوگلبولین های بزاق در پاسخ به ژنژیویت بالا نمی رود که با توضیح فوق قابل توجیه است.