مقایسه زمان نهفتگی و میزان وقوع پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد هنجار و بیماران مبتلا به منیر با علامت و بی علامت

پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی از ساکول و عصب دهلیزی تحتانی منشا می گیرند. از آنجایی که بیماری منیر عملکرد ساکول را تحت تاثیر قرار می دهد، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه میزان درصد وقوع و زمان نهفتگی موج p13 و n23 در سه گروه مبتلابان به منیر با علامت و بی علامت و هنجار انجام شده است.
این تحقیق روی 42 نفر شامل 19 بیمار مبتلا به منیر با علامت، 11 بیمار مبتلا به منیر بی علامت و 12 فرد هنجار با میانگین سنی 48/40 سال انجام شد و امواج با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 120 دسی بل peSPL ثبت شدند. سپس درصد وقوع و زمان نهفتگی امواج در سه گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
میزان درصد وقوع امواج به طور معنی داری در مبتلایان به منیر با علامت (6/52%) نسبت به مبتلایان به منیر بی علامت (9/90%) و افراد هنجار (100%) کمتر بود(05/0>p). اختلافی بین مبتلایان به منیر بی علامت و افراد هنجار مشاهده نشد. میانگین زمان نهفتگی امواج در بین سه گروه مورد بررسی اختلاف معنی داری نداشت(05/0p>).
احتمالا تاثیر روش های درمانی اعمال شده در مبتلایان به منیر سبب بازگشت مجدد عملکرد طبیعی ساکول شده و پتانسیل های دهلیزی حذف شده در مبتلایان به منیر پس از درمان، دوباره مشاهده می شود. به نظر می رسد به دلیل درگیری گوش داخلی و سالم ماندن عصب در بیماری منیر زمان نهفتگی تغییر نمی کند. با توجه به نتایج حاصله می توان از این پتانسیل ها برای ارزیابی بیماران مبتلا به منیر و پایش روند درمانی آن ها بهره گرفت.